100 KM VAN DE OURTHE 28/03 - 01/04/2022

Na de 100 km van de kust en de 100 km van Ieper zijn we 'klaar" voor de 100 km van de Ourthe. In 5 etappes van ongeveer 20 km volgen we de Ourthe van Esneux tot in Marcourt.
De GR 57 is één van de populairste en meest belopen langeafstandspaden in de Ardennen. Deze route loopt voor een groot stuk door één van de mooiste riviervalleien van de Ardennen (Ourthe) en is erg afwisselend. De meeste etappes zijn te bereiken per trein of bus. Er komt heel wat klim- en daalwerk bij kijken en de paden zijn soms bepaald avontuurlijk voor wie het vlakke Vlaanderen als norm neemt. Comblain-la-Tour waar we verblijven is onze uitvalsbasis.
Om 8u30 pikken Bart, Edith en Dominique me op en na nog een aaitje aan de 😿😿, zetten we koers naar de provincie Luik. Afstand: Bredene-Comblain-la-Tour: 233 km.

We logeren in een “Charming Cottage 'La Tonnelle'”, rue du Vicinal, Comblain-la-Tour (Hamoir) op 50 m van het station.

Flora van de streek

Bosanemoon

Kleine maagdenpalm

Gouden sleutelbloem

?

Stinkend nieskruid

?

Daslook

De fauna van de streek 😸😻

DAG 1 - 28/03: ESNEUX-COMBLAIN-LA-TOUR

11u30. Na 3u rijden bereiken we vlotjes onze eerste bestemming Esneux. Bart en Edith beslisten om eerst de auto aan de gîte te gaan zetten, een 1/2u later de trein te nemen en dan proberen ons in te halen met 1u achterstand 🥵. In tussentijd starten Dominique en ik al op 't gemak aan de wandeling.

Op de achtergrond de ruïne van het kasteel Beaumont op de top van de gelijknamige heuvel.

We hebben het 🌞 op ons bolletje en vertrekken al onmiddellijk aan de Ourthe.

400 m verder slaan we echter rue Parc du Mary in naar het gelijknamige park. Het Parc du Mary werd gecreëerd in 1845 toen de heer Francotte, eigenaar van het Domaine du Rond-Chêne, het Etang du Mary creëerde en er een park omheen bouwde. De naam is een lokale afleiding van de Waalse uitdrukking mâva ry, wat slechte stroom betekent. In 1882 werd het publiek toegelaten. Het park, dat zich uitstrekt over tweeëntwintig hectare, maakt deel uit van een set van honderd hectare park en bossen en wordt doorkruist door vele paden. Er is een grote diversiteit aan boomsoorten van enkele honderden jaren oud, prachtige vijvers en een interessante fauna en flora. Sinds de jaren 2000 zien we de terugkeer van de bever (info:Cirkwi.com)

Terwijl Bart een berichtje stuurt dat ze om 12u30 de trip aanvangen, zoeken wij een plaatsje om rustig onze boterhammetjes op te eten.
Ze hebben 3 km achterstand.

Het is rustgevend, de vogeltjes zitten in het broedseizoen en lokken elkaar met hun vrolijk gesjierp.

De tocht voert lange tijd (6 km) door Bois d'Esneux en Grand Bois d'Anthisnes

Na nog een seintje van Bart dat ze in aantocht zijn, kijken we reikhalzend vanop een bankje uit en verschijnen ze na 9 km met een inhaalmanoeuvre van 45 min. 👏

Voorbij een enorme steengroeve lopen we even langs een stukje bewoonde wereld.

Even alles klaarzetten - onder het alziend oog - voor een selfietje.

... en daar lag Edith plots de grond te kussen ... gelukkig enkel wat schaafwonden en de lach niet verloren 👍.

Na nog een steengroeve komen we na 12,5 km uit bij de Roches Noires, een verticale donkerkleurige rotswand.

De Roches Noires zijn toepasselijk genoemd, omdat de dolomitische kalksteen waaruit ze bestaan erg donker van tint is. Ze domineren een oude meander van de Ourthe die nu wordt ingenomen door weilanden. Erosie heeft ze in indrukwekkende, zonnige en warme rotsachtige punten gesneden.

We naderen Comblain-au-Pont, maar de GR 57 loopt het dorp niet in. Wat verder gaan we het St-Martinpark door, met zijn stenen beeldhouwwerken. De beeldendreef geeft uit op de St-Martintoren met zijn oude kerkhof. De toren en het kerkhof staan op een rots en heeft een mooi uitzicht op het dorp en men kan alleen maar genieten van de valleirand met de 'Tartines' rotsen en de meanders van de Ourthe.

De rest van het traject wisselt af tussen bos en open gebieden.

We stappen over een plateau van akkers naar de imposante Raideux hoeve. Dit vruchtbare landbouwgebied wordt al bewoond sinds de prehistorie.
Na een klimmetje staan we op een kam van Famenniaan-zandsteen en hebben een mooi zicht op het droogdal,
Deze wordt zo genoemd omdat er geen beek of rivier doorloopt.

Na nog wat stijg- en daalwerk, zakken we definitief af naar de Ourthevallei en klokken we af bij ons huisje in Comblain-la-Tour met 23,22 km.

Na een goeie douche, een glaasje en een lekkere spaghetti, sluiten we een geslaagde 1e dag af.

DAG 2 - 29 /03: BOMAL-COMBLAIN_LA-TOUR
We nemen de trein naar Bomal (08:47 - 09:00)

Nog geen kwartiertje later stappen we af in Bomal. Deze stad ligt aan de samenvloeiing van de Ourthe en de Aisne.
Vanaf het station gaan we linksaf de brug over de Ourthe over.
Wat verder aan de GR-paal hangt een waarschuwingsbordje dat we een omleiding moeten volgen.
Een bruggetje is door de overstromingen weggespoeld en de route wordt met 3 km ingekort.

500 m verder staat het kasteel van Bomal (1774), dat op een heuvel prijkt en de vallei van de Ourthe domineert.

Aan het kasteel staat een leuk standbeeld, waar ik een happy stone in drop.

Onderaan het kasteel ligt de kerk van de Onbevlekte Ontvangenis (1766).
Helemaal in kalksteen en in lengte met 4 overspanningen gebouwd.

Na 1 km gaan we via de Fazantendreef de bossen in.

Omringd door wilde bosrijke landschappen leiden de paden ons naar prachtige uitzichtpunten.

We volgen de Chemin des Grandes Roches en dan kom je af en toe een rots tegen die Bart wilt beklimmen 😁.

In de Campagne Saint-Rahi vind je deze kapel, die tijdens de Eerste Wereldoorlog (1915) werd gebouwd
in gebed voor de bescherming van de koning en Belgische soldaten in de strijd.

Na 4 km steken we de Route de Liège en Route de Logne over om een klimmetje naar een uitzichtpunt met educatieve schaapjes te bereiken.

Terwijl wij nog aan het zwoegen zijn, zitten Bart en Edith ons met een brede grijns op te wachten.

We laten de houten schaapjes achter ons en doorkruisen na 6 km het staatsnatuurreservaat genaamd "Les Coteaux de Vieuxville". Deze ligt aan de oostkant van de Calestienne, ten westen van het dorp Vieuxville, in de stad Ferrières. Het strekt zich uit over iets meer dan 16 hectare en omvat de steile hellingen van de Lembrée, ter hoogte van het gehucht Logne (Info: .wallonie.be).

We komen in het gebied van de Rotsen van Sy. We gaan vooral langs rotsige bospaden en veldwegen met enkele pittige stukjes.

Eenmaal boven hebben we een pracht zicht op de Ourthe en het open landschap.

We dalen af en komen uit naast de
Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes (1866) in Sy.

Bois de Spineu.

Voor we Hamoir naderen is een groep schoolkinderen aan La Roche de Vierge aan het deadriden.

Edith speelt voor zeker en houdt goed de grond in het oog en haar stokken vast 😉

Het is een heel gevarieerd parcours, van de oevers van de Ourthe komen we in bossen en open vlakten terecht.

Op de trein naar Bomal zagen we bij Hamoir een mooi kasteeltje dat we waarschijnlijk op onze route zouden tegenkomen.
Maar niets was minder waar, het kasteel van Lassus dat aan de oever van de Ourthe ligt, bleef onbereikbaar voor ons (Foto: Wikipedia).

Het is 12u30 en komen na 12 km de gemeente Hamoir binnen. Een picknicktafel aan de rand van de Ourthe lacht ons toe, een betere timing kon niet.

De robuuste Ardense huizen stralen een zekere charme uit, de vogeltjes laten weer van zich horen en wij eten zwijgzaam onze bokes op.

Het is allemaal zo mooi hier, maar de sporen van de overstromingen zijn nog overal in de streek zichtbaar.

We gaan wat verder de brug over, slaan rechtsaf en lopen 1,5 km langs het water.

We stappen tot aan de spoorwegbrug, steken deze over en verlaten nog even de Ourthe om het gehucht Xhignesse te doorkruisen

Xhignesse
De Romaanse Sint Pieterskerk dateert uit de 11e eeuw
en was ooit afhankelijk van de abdij van Stavelot.
Van alle gebeurtenissen die in de omgeving van Sy hebben plaatsgevonden, is die van de pastoor van Xhignesse
die eind van de 18e eeuw vermoord werd,
nog altijd gekend in de streek.

Eenmaal terug aan de Ourthe, blijven we deze evenwijdig met de spoorlijn nog 1,5 km volgen tot aan het station van Comblain-la-Tour.

Olala, les cheminots ..., quand ils voient un train ou une voie ferrée, ils sont perdus 😉

'Thuis' is het nog even nagenieten onder de pergola. Weer een schitterend dagje en ééntje zonder tegenslagen 😜.

En dan was Bart daar om ons te verwennen met een lekkere tajine.

DAG 3 - 30/03/2022: BOMAL-MELREUX-HOTTON

De SNCB is stipt op tijd (08:47 - 09:00)

15 min. later staan we op het perron van Bomal .

We verlaten nu het station aan de rechterkant, waar we al vlug de GR 57-signalisatie spotten.
Deze stuurt ons al onmiddellijk 700 m op een stuk vals plat en we ruilen het uitzicht van de verouderde dorpskern in voor een bosrijkere omgeving.

Zo komen we op de eerste open vlakten.

Zo gaat het even voort, bos en weilanden wisselen elkaar af tot we na 6 km afdalen en uitkomen op een asfaltbaan naast de Ourthe.
Deze weg brengt ons na 500 m naar de kleinste stad van de Ardennen.

Durbuy (7 km) werd gevestigd op een eilandje dat omrand is door een afgesneden meander van de Ourthe.
Deze middeleeuwse stad, met slechts een paar 100 inwoners, is de afgelopen eeuwen nauwelijks groter geworden en is echt authentiek.

Na de oude brug, bij de entree van de stad ligt links de Sint-Niklaaskerk (1630). Deze was een voormalige kloosterkerk.
Rechtsboven op een rotsuitloper, torent het kasteel van Ursel (899) imposant boven de stad uit.

We slenteren door het historisch centrum en het is met één woord fantastisch!

Pasen is hier al alom aanwezig.

De Falize rots in Durbuy staat ook wel bekend onder de naam Homalius rots. Het hoogste punt van Durbuy bevindt zich boven deze imposante rots. Het is een bijzondere rots die door eeuwen heen ontstaan is. Uit de laatste onderzoeken is gebleken dat de rots meer dan 300 miljoen jaar oud is. De omgekeerde U-vorm is ontstaan doordat verschillende kalklagen door druk omhoog worden gestuwd. Dit soort type rots wordt Anticlinaal genoemd (Info: Ardennen).

De 17e en 18e eeuwse huizen staan er schitterend bij.

Gezellige steegjes brengen ons langs het restaurant van Wout Bru terug naar de rand van de Ourthe.

Na 1,5 km verlaten we dit schilderachtig tafereeltje en na het oversteken van een grote baan, lopen we aan de rand van Bois de Chapli.
Vanop deze hoogte zien we het adventure park van Marc Coucke liggen. Wat verder lopen we het gehucht Petit-Han binnen.

Na het doorkruisen van het Bois de Petit-Han, Bois de Grandhan en Bois de Somme, steken we nogmaals de Ourthe (hoe kan het ook anders!) over.

We passeren hier nog een mooie hoeve of meer een versterkte burcht en vinden tegen etenstijd weer het geschikte bankje in het Bois de Madame l'Arbois.

We trekken nog verder over leuke baantjes, waar we enkele hindernissen tegenkomen, maar ook mooie stiltegebieden.

In dit bos waren het ellenlange rechte paden en geen mens te bespeuren, enkel het gezang van de vogeltjes rond je oren en ... Bart 🤣.

Toch nog modder tegen gekomen!

We steken de Ourthe nogmaals over en 1 km verder komen we in Fronville aan. Het einde is in zicht.

Hier hangen we, onder het getoeter van voorbijrijdende auto's, met z'n 2 het kind nog eens uit 🤪!

Een boom overwoekerd met maretakken siert het landschap.

Na 3 km steken we vandaag voor de laatste maal de Ourthe over en komen na de brug het station van Melreux binnen.

'Thuis' gekomen, schudden we i.p.v. de beentjes, nog een keer de armpjes los. De oudste mag beginnen en dat viel niet ter ❤, de wraak was zoet 😱.

Onze 3de dag zit er al op en tot nu toe stonden de weergoden aan onze kant.
Na een apero, hapje en onderstaand menuutje, kropen we voldaan onder de wol.

DAG 4 - 31/03/2022: HOTTON (i.p.v. HAMPTEAU)-MARCOURT
Wegens werken zijn er omleidingen tussen Melreux-Hotton en Hampteau. Onze vertrekplaats is daardoor niet bereikbaar met het openbaar vervoer.
Dus vertrekken we om 8u30 met de wagen om 36 km verder te starten in Hotton.

We vertrekken aan de brug van Hotton en met een kleine aanlooproute
klimt de GR57 al onmiddellijk het dal uit.

Na 1 km komen we aan bij een piekfijn verzorgde oorlogsbegraafplaats van het Gemenebest. De begraafplaats ligt in het zuiden van de stad op een bosrijk plateau. Hotton was het meest westelijke punt van de Duitse opmars bij het Ardennenoffensief. De meeste soldaten op deze begraafplaats zijn gesneuveld in die periode, januari 1945. Ook zijn er graven uit mei 1940. Hier rusten 666 soldaten en piloten van het Commonwealth, waaronder één 18-jarige Belg die in het uniform van de 53rd Welsh Division streed. 21 graven dragen geen naam. Onder de 649 geïdentificeerde doden zijn er 508 Britten, 41 Australiërs, 88 Canadezen, 11 Nieuw-Zeelanders en één Pool. (Info:Tracesofwar)

Wat hoger slaan we linksaf een pad in en stappen wat verder voorbij de ingang van de Grotten van Hotton, die geheel aan het oog zijn onttrokken.

Na nog een stuk asfalt gaan we de bossen in. Van 73m hoogte in Hotton blijft het bospad stevig stijgen tot 358 m!
Gelukkig begint het daarna weer te dalen en bij het verlaten van het bos bereiken we na 7 km het dorpje Waharday.

Iets buiten Waharday staan bij een wegsplitsing een kiosk, een picknickbank,
een kapelletje 'Notre Dame des Champs of de dame van de velden' en een oriëntatietafel.
Het uitzicht over de streek moet hier indrukwekkend zijn, maar de dame van de velden heeft er anders over beslist.
De mist steekt op, het wordt bitter koud en we zien geen steek meer van het landschap.

Na een lange bospassage van 5 km, waar het boomkappen begonnen is en waar ze met hun machines de ondergrond tot moes rijden, bereiken we Chéoux.

Het is roeien met de riemen die we hebben en als dit nog niet genoeg is, moeten we nog uitwijken voor de Dutchman.

We zijn hier meer dan de naam Sliekterters waardig 😵.

Door de tonnen slijk aan onze schoenen, moeten we ons voortslepen door de modder 😱.

Na 12,5 km bereiken we Chéoux. Het gehucht strekt zich uit op de heuvel met uitzicht 😎 op de vallei van de Ourthe tussen een hoogte van 260 tot 395 m
Het is een kil windje en we zoeken beschutting in een bushokje om de stuttedoze boven te halen.

Na een korte pauze, trekt de GR57 rond de kerk verder en stijgen we 3 km naar het volgend dorp Hodister.

2 km verder uit het dorp ligt in de bossen aan de voet van een heuvel de Kluizenarij van Saint-Thibaut.

Voorbij de kerk gaat het steil pad naar de Ourthe die 180m lager ligt.

Onderweg passeren we nog de bron van Sint-Thibaut, die onderaan de kapel ligt. Het is vanaf het pad niet zichtbaar, maar Edith verwijst naar het infobordje.

We bereiken na 16,1 km Marcourt en zijn mooi op tijd voor de bus naar Hotton.
Dus gaan we nog even tot aan de brug om de Ourthe te zien, want die hebben we wel gemist vandaag.

Busje komt zo ... 5 min... 10 min... 20 min ... we staan daar eenzaam en verkleumd langs de baan in een verloren gat waar geen mens passeert. WAT NU!!!
Pas 2u later is er een nieuwe bus, maar we weten niet of die ook zal afkomen. Nog 10 km te voet is ook geen optie en taxi's zijn er niet. Na nog wat overleg besluit Dominique om te gaan liften. Maar plots zien we bus 13 van 14u35 een half uur later arriveren. Iedereen kan weer glimlachen en smijt zich opgelucht in de zetels.
Aan de eindhalte Carrefour van Hotton, moeten we nog 1 km stappen naar de auto.

Na het akkefietje van de bus, de mist en de kilte, kijken we toch tevreden terug op een geslaagd traject. Op het menu staan de restjes van de week.

DAG 5 - 01/04/2022: ESNEUX: Grand Site de la Boucle de l’Ourthe

De laatste dag alweer. We laten de cottage proper achter en checken om 9u uit.
Nadat het gisteren bijna een fiasco was met het busje in Marcourt, besluiten we het geplande traject Marcourt-La Roche niet te doen. We gaan voor een lus rond de Ourthe in Esneux, want de rivier hebben we eigenlijk niet veel gezien op onze etappes.

9u30 - Start aan de brug in Esneux voor een rustige (dachten we) wandeling van 7 km.
We zijn zelf goed ingepakt, want het sneeuwt wat
en de temperatuur ligt tegen het vriespunt!

We lopen eerst 1 km langs de Avenue de Montefiori vooraleer we op het pad langs de Ourthe zijn.

Op dit parcours zullen we nog de gevolgen zien van Dudley, Eunice en Franklin, de 3 stormen
die in februari in 1 week voorbijraasden en de overstroming van verleden zomer.

Het was meer een adventure-walk!

Langs diep uitgesneden oevers lopen, klimmen over en onder bomen was hier een constante.

Hier was de enige uitweg naar boven klimmen langs wortels en takken en dat terwijl het modderig was en de stenen van de voorgaande naar beneden vielen ...