07/09/2021  Heide - Kalmthout

Na de 100 km van Ieper en de 100km van de Kust, gaan we deze keer helemaal de andere kant op en kiezen voor de heide in het dorpje Heide (Kalmthout), waar de Erica of Dopheide in bloei staat. 
Dit uitgestrekte heidegebied is de grote trots van Kalmthout. Het Grenspark Kalmthoutse Heide situeert zich aan beide zijden van de Belgische-Nederlandse grens. Het heeft een oppervlakte van ongeveer 6000 ha. Vooral de ecologische en cultuurhistorische waarden maken het gebied uniek en de moeite waard om te behouden. Bovendien is de Kalmthoutse Heide geklasseerd als 3e-Stiltegebied! Aan Vlaamse zijde bestaat deze unieke natuur uit het natuurreservaat Kalmthoutse Heide (Agentschap Natuur en Bos) en het natuurgebied Stappersven (Natuurpunt) (Info: Kalmthout.be).
We moeten vroeg uit de veren (05:30) om de trein te halen, dat moet je er natuurlijk voor over hebben als je deze prachtige struiken wilt zien.
Heen: Oostende 07u10 - Antwerpen-C 08u54 - Antwerpen-C 09u08 - Heide 09u30
Terug: Heide 15u29 - Antwerpen-C 15u51 - Antwerpen-C 16u06 - Oostende 17u50

Op het stationsplein staat een oorlogsmonument van de Erkentelijkheid (WOII). De twee figuren zijn een Canadees militair en Kolonel Eugene Colson die op elkaar toestappen. Vanaf hier volgen we, parallel met de spoorweg en op een fietsautostrade met de leuke naam 'De Pretlaan', de GR 12 (Amsterdam - Parijs).   Gezelligheid troef dus. 

Na 3 km door het Woonbos, met z'n mooie dreven en statige huizen, slaan we het Mastenbos in. Hier komen de eerste paddenstoelen alweer tevoorschijn. Dicht bij het wandelpad liggen enkele loopgraven en Duitse bunkers.

Het Mastenbos is zo’n 178 hectare groot en biedt afwisseling van bos(randen) over zandige heivlaktes en ruige grasvlaktes tot bomendreven van vroegere landschapsparken (Info: Gemeente Kapellen). Onze gids beveelt ons om de rood/witte plakkaatjes te volgen!

Het spindauw over de grassen geven een mooi plaatje weer in het landschap.

We komen de eerste heide tegen.

Km 5. Het Ertbrandbos, dat het Fort van Ertbrand herbergt, is een natuurgebied van 90 ha.

Het Fort van Ertbrand werd gebouwd in 1908-1912. In augustus 1914 was het fort op volle sterkte met 500 manschappen. Lang duurde dat niet: bij de bezetting van Antwerpen door de Duitsers twee maanden later werd het fort ontruimd. Na de Tweede Wereldoorlog werd het gebruikt door de Belgische Ontmijningsdienst voor het vernietigen van springstoffen, mijnen en munitie (Info: Fortengordels.be).

We laten het bos achter ons en komen aan in Putte-Kapellen en doen een ommetje rond de in het oog springende Sint-Dionysiuskerk. De eerste kapel van Putte, stond op huidig Nederlands grondgebied en werd verwoest tijdens de opstand tegen Spanje in de tweede helft van de 16de eeuw. In 1648 werd er - ten behoeve van de Nederlandse katholieken - een kapel opgericht even ten zuiden van de grens gelegen in het gehucht Putte-Ertbrand aan de Ertbrandstraat. Om de kerk van Putte-Ertbrand werd een hevige discussie gevoerd tussen Nederland en België. Uiteindelijk werd er in 1868 een overeenkomst bereikt waarbij de kerk en de pastorie aan België toegewezen werden. Na een brand in 1894, werd een nieuwe kerk (1897-1900) gebouwd, maar werd op haar beurt vernield tijdens WOII en  wederopgebouwd  (1947-1951) (Info: kerken en kapellen).

Hier staan we met onze ène bèèn in de Grensstraat van Putte-Kapellen (België) en met het andere bèèn in Putte-Woensdrecht (NL). Je vindt hier nog een slagboom en grenspaal. Vanaf Putte-Woensdrecht stappen we Nederland binnen en leiden de rood-gele streepjes van het streekpad de Brabantse Wal ons door de Ossendrechtse Heide. De Brabantse wal is een zandplateau in West-Brabant, op de grens met Zeeland en Vlaanderen (België). Deze ligt in de gemeenten Woensdrecht, Bergen op Zoom, Steenbergen en een deel van Roosendaal en en er loopt een gemarkeerde lus van 112 km door. 

We zijn een stuk over de helft en zoeken tevergeefs naar een bankje om onze honger te stillen. Moeilijk gaat ook, alleen het rechtstaan is iets anders 😱.

Er komt nu geen einde meer aan de heidevelden en het open zand. Je waant je even in Afrika met de grote hitte (27°C), zandduinen en zeedennen.

De heidestruik is een bescheiden plantje met een enorme uitstraling als de bloemetjes uitkomen. We zijn nog net op het goeie moment gekomen, om deze paarse parels van de Kempen te bewonderen. 

Heerlijk rustgevend in dit erkend stiltegebied! 

We hebben de Heide voor ons alleen, je kan de wandelaars op één hand tellen.

Aan 17 km steken we opnieuw de Belgische grens over. We stappen nu verder via de GR 5 (Noordzee - Middellandse Zee) door de Kalmthoutse Heide.

Onder een verstrengende hitte, stappen we nog door de Withoefse Heide, één van de 3 speelbossen van de Kalmthoutse Heide.

Aan de Putse Moer, staat eenzaam en verlaten een huis.

Eindelijk een rustbank, maar daar is het nu te laat voor! Net uit het grenspark, vergaat het schoon van de heide even bij het zien van het afweergeschut uit WOII.

Nog 1 km te gaan en het routepaaltje verwijst dat het station Heide rechtdoor loopt, we kunnen niet meer mislopen nu ... alhoewel 😏.

Na 22,3 km en ruim op tijd voor onze trein, is het hoogtijd voor een dorstlesser (of 2) 😋, want we slaan bijna zelf paars uit 🤪.

Voor we de trein opstappen, passeren we nog een standbeeld van Suske & Wiske, die in 1995 werd geplaatst voor hun 50ste verjaardag. Eenmaal op de trein nemen we de volgende 2,5u ons comfort 🥱😴.

Het liedje "In de stille Kempen, op de purperen hei"  van Louis Neefs, uitgebracht in 1977, is vanaf nu één van mijn favorietjes geworden.