13, 14, 15, 16, 17/09/2021  Ettelbruck

Ettelbrück ligt in het hart van Het Groothertogdom Luxemburg, is een toeristisch, cultureel, landbouw- en handelscentrum met een verkeersvrije zone. 
Ettelbrück ligt op een centrale verkeerswegenas in Luxemburg. Het bus- en treinvervoer is in Luxemburg gratis.

Dag 1: Na een lange treinrit van 4u, een eerste kennismaking met de stad en ook met de eerste stevige korte klimpartij 🥵 naar onze camping,  zetten we de 4-daagse in met een🍷🍷🍷.  Deze neep kunnen we echter niet ontwijken en zal op het einde van elke wandeling veel 'gemekker' met zich meebrengen 😱. 

Omwille van de minder gunstige weersvoorspellingen op woensdag passen we de volgorde van de etappes aan. We stappen dinsdag eerst etappe 2, op woensdag etappe 3 met aankomst aan de camping, en op donderdag etappe 1.

Dag 2 - 2e etappe : Hoscheid - Bourscheid-Moulin 19,5 km + 2x 2,7km naar het station (H&T). Morgenstond heeft goud in de mond ...

We nemen buslijn 555 van Ettelbruck Gare naar Hoscheid (halte Braaken) en starten rond 9u de wandeling. Een kapelletje in het begin van de route, doet mij twijfelen of het niet verstandig zou zijn om nog even een schietgebedje te doen😏 ?

Na 300 m zitten we al op de route en in het groen en volgen een rustig pad.

Dit weggetje verandert na een tijdje in een  scherp en zeer snel dalend rotspad (13%) dat wat verder uitkomt op een al even scherpe richel, de Molberlee. 

De Molberlee is een heuvelrug met een redelijk smal pad dat totaal ongeschikt is voor mensen met hoogtevrees. Het biedt wel mooie uitzichten op de omgeving. 

Nog 17,9 km te gaan en de voorbije 2 km waren toch al behoorlijk pittig! We trekken verder door de Schlennerbaachvallei.

Klangskulptur Bach is een onderdeel van een klankwandeling, die her en der over de hele route loopt. Hier luistert Bart even naar de melodie van de Schlennerbeek.

We komen eenzaam en verlaten hoefdieren tegen, die maar al te blij zijn dat er volk passeert dat hen wat aandacht schenkt.

Boven verkeren we in een omgeving van een wild bebost landschap.

Sûrevallei boven Goebelsmühle.

Om de haverklap moeten we steentjes uit de schoenen halen en tja, als de bank op een hellinkje staat en je benen te kort zijn, is alle hulp welkom😄. 

Na 5 km dalen we zigzaggend langs een kreupelbos af en komen aan het station van Goebelsmuëhle aan.

Een sfeerfoto uit het dal.

Na 1 km op de verkeersweg, slaan we een pad in en  stijgen 411m, gelukkig zijn er op de route veel rustbankjes om even uit te blazen.

Het mooie bospad loopt langs kleine, rotsige beekvalleien en over hellingen met vergezichten. We volgen de valleiweg langs de Sûre nog wat verder en nemen dan een paadje dat steil daalt (14%). Wat verderop wordt het minder steil bergaf, een beetje op en af zelfs.

 Even later dalen we dieper de Sûrevallei in en arriveren na 9,6 km in Dirbach. Het hotel-restaurant Dirbach-Plage is opvallend gelegen tussen een steile rotspartij en de Sûre en is via een wandelbrugje bereikbaar. Hier nemen we een korte lunchpauze.

Nog 9,3 km te gaan

Na 700 m en op 340m hoogte zijn we bij  de rotsachtige uitlopers van “Rouschteschléen”.

We gaan weer bergop tot Bart aan km 12 een uitzichtpost beklimt en het open landschap aanschouwt.  Het pad blijft maar stijgen,  'vals plat' noemen ze dat, m'n tong hangt op m'n buik 😛.

We komen bij de verkeersweg CR348, waar op dat moment een wielerwedstrijd van Skoka-Toer de Luxembourg doorging.  Een paar 10-tallen meters verder rechts slaan we een weidewegel in met bonte bermbloemen en volgen deze tot bij Napoleonsknäppchen. 

13,7 km. Napoleonsknäppchen, het hoogste punt van de wandeling (505 m) met een panoramische uitzicht van 360°.

Hier staat een linde, oorspronkelijk aangeplant in 1811, ter gelegenheid van de geboorte van Napoleons zoon. De nazi's kapten de boom in 1941 om, maar de inwoners plantten er een nieuwe.

We komen terug uit op de CR348, steken deze over en gaan via een steenslagpiste richting Bourscheid.

Stracciatella schapen 😀

De vele klimpartijtjes zorgen soms voor verzuring met kramp als gevolg (voor mij toch).

Bourscheid in zicht.

In de afdaling hebben we aan onze rechterzijde een mooi zicht op de burcht van Bourscheid. 

We lopen 1 km over de Feischerleenroute en dalen 150 m op nog geen halve kilometer tot we parallel met de spoorweg lopen.   De laatste 2,5 km stappen we langs de Süre, Bourscheid-Plage en camping Du Moulin om zo onze eindstop Bourscheid-Moulin te bereiken.  Hier nemen we terug de bus naar Ettelbrück gare.

Dag 3 - etappe 3: Bourscheid - Ettelbruck (camping) 19,2 km  + 1 x 2,7km naar het station. Het stuk terug naar de camping zit reeds in de route verwerkt.
Het weer zit niet mee, maar dat houdt ons niet tegen. We nemen terug bus 555 en starten waar we gisteren zijn geëindigd, nl. Bourscheid-Moulin.

We beginnen al, hoe kan het ook anders, met een klimmetje door de bossen dat dan wat rustiger op en af gaat tot aan het uitzichtpunt van Gringlée.

Hier kunnen we een kudde vee tegenkomen ... betreden op eigen risico 😨.  Het blijft miezerig, gelukkig is het windstil en niet koud.

Een Adam en Eva boom ... Bart denkt er het zijne over!

Na 35 min. komen we van 277m op 495m hoog op het uitzichtpunt van Gringlee.  
Hier zitten we op het Ardense plateau dat wordt ingesneden door rivieren en diep ingebedde valleien.

Mooi spookachtig zicht op de ruïnes van de Burcht van Bourscheid en op het dal.

Over een rustig asfaltwegje dalen we af en komen we bij de oude kerk van Michelau, kortbij ligt ook het treinstation.  Zigzaggend langs de huizen winnen we alweer snel hoogte.  

We komen uit het bos op een open mistige vlakte, die alles aan het oog onttrekt en die leidt naar de drukke N7, maar na 100m zitten we al terug in de veilige groene omgeving van de bossen. Op een verhoogde berm staat een mooi Christusbeeldje zonder uitleg, misschien een waarschuwing voor wat er op ons af komt 😱! 

We wijken even van ons pad af om het uitzichtpunt vanaf de De Predigtstuhl (405m hoogte) te bewonderen,

van hieruit hebben we een mooi zicht op een haarspeldbocht in de Sûre.

De trail besluit zich op een steile afdaling te werpen en met dit weer is het uit de 👀 kijken.

Wat verder trekken we doorheen een bos en dalen verder naar een gehuchtje aan de Sûre.  

Nog een paar tjolers die een sliekweggetje moeten tolereren 🥴.

Nog 8 km te gaan, maar voorlopig zitten we een paar km goed op een autostrade van een wandelweg in het bos dat nagenoeg plat is. 't Is niet altijd kommer en kwel!

Na ongeveer 14,5 km arriveren we bij een rustbank aan een enorm kruis. Het St-Franciscuskruis dat boven op een heuvel van Erpelingen staat, is door de vele begroeiingen aan het oog van de dorpelingen onttrokken. Ernaast staat 'Het lied van de schepselen van St. Francis'. Deze vals naïeve hymne geschreven door Franciscus (van Assisi) kort voor zijn dood heeft de eeuwen overleefd. Tussen het bankje en het kruis, dalen we af tot in Erpelingen. 

 We lopen een stuk op een asfaltweg door de dorpskern van Erpeldingen, stappen op  de brug de Sûre over, om dan rechts mee te draaien en via de overweg van de spoorlijn, gaan we weer in stijgende lijn, op een speciaal aangelegd pad door een hooiland, dat parallel loopt met de asfaltweg. 

Beneden aan het pad, slaan we rechtsaf en na 2,7 km door de straten en het centrum van Ettelbruck (vergeet de gemene neep niet net voor de camping) bereiken we onze caravan 'number two'. 

Dag 4 - etappe 1: Kauterbach - Hoscheid 14,7 km + 2x 2,7km naar het station (H&T).
We nemen de trein naar Kautenbach, een gehucht met 271 inwoners, en starten aan ons laatste avontuur. Gelukkig kunnen we de poncho's achterwege laten.

We doen eerst nog een klein ommetje naar het 'centrum' van het dorp. Hier loopt een rivier De Wiltz die door België en Luxemburg stroomt. De rivier ontspringt nabij Bastenaken en mondt na 42 kilometer uit in de Sûre nabij Goebelsmühle.

Hier is het beginpunt van de Lee Trail en Eislek Trail. Deze laatste is een wandelroute van 106 km van  Kautenbach (GHL) naar La Roche-en-Ardenne (B). Bart z'n ogen lichten al op, is dit ons volgend project ... brrr?

We zoeken ons wit golfje op een blauwe achtergrond en meteen schieten we de hoogte (534 m) in voor meer dan 1 km.

Ja, ja, ik hang altijd aan het staartje, leg het nog maar eens lekker op het plaatje vast 😮. Kautenbach begint al kleiner en kleiner te worden!

Het pad loopt voornamelijk door het bos met af en toe een open plek. Wie nog zin heeft, kan  een panoramisch zicht bekijken vanuit een grote uitkijktoren. Ik bedank alvast en snak naar wat verse lucht🥵 .

Het pad leidt ons door het bos, met  'ups and downs' en met enkele hindernissen  ...

...  komen we aan een brugje over de Schlënnerrivier.

Over de Hoflee, zoals deze rots wordt genoemd, gaan we via een smal pad weer fel naar boven.

Brugje over de Lëtschbaach.

Tijdens de warme, droge zomer van 2018 brak in augustus brand uit op de beboste helling langs het pad dat naar de Hoflee loopt, hier zie je nog altijd de sporen ervan.

 Langs de rotspartijen van de “Hoflee”

Beneden ervaren we even het vlakke open landschap dat ons op de verkeersweg CR348 richting Schlindermanderscheid brengt. 

Na 200 m verlaten we de CR348 en gaan wat verder langs maïsvelden naar en door  een gebied dat Malpaartes heet. We dalen af door een nogal kaal dennenbos op zoek naar een rustbankje dat in nagenoeg elke bocht staat, maar tegen lunchtijd plots allemaal verdwenen lijken te zijn! Bart checkt even en ja hoor, wat verder wijken we wat van ons pad af en kunnen het niet beter treffen ... thanks God 😄.

Nog even scherpstellen om dit prachtplaatje van de Sint-Michielskapel (1874) in de vallei van 'Schlënner' vast te leggen.

Nog een 2-tal km te gaan, maar de tijd gaat snel als je je amuseert! Het Klangskulptur zorgt weer voor wat afwisseling.

Et les bébés s'amusent.

Strompelend over de wortelen van de bomen gaan we de laatste hoogtemeters in ...

... en eenmaal boven bevindt zich de Marimba Allouette, waar ik nog een concert van Bart en Edith moet aanhoren 😱. Please laat mij maar nog één berg beklimmen 🤭😂.

Na dit schouwspel zetten we nog even stevig de pas erin, want als we de bus missen moeten we 1u wachten.

Terug aan het bushokje van Hoscheid (Braaken).

Het heeft ons, bij wijze van spreken, bloed, zweet en tranen gekost, maar het is ons gelukt 🤪 en we sluiten deze mooie geslaagde 4-daagse af met een tevreden en goed gevoel.

Omdat we nog een lange rit voor de boeg hebben, verlaten we om 8u de camping en gaan we voor de laatste keer onze neep af richting Ettelbruck gare.