16/08/2021  Dranouter GR

Dranouter, een landbouwdorp met een 700-tal inwoners, gelegen in de Westhoek dicht bij  de Franse grens. Het dorp is vooral bekend voor z'n Festival Dranouter, tot 2010 bekend als Folk Dranouter en wordt elke zomer het 1e wk-end van augustus gehouden. Is in zijn genre het grootste festival van Europa (Wikipedia).

We starten aan de Sint-Jan Baptistkerk en gaan via verkeersluwe baantjes de velden in.

Schilderachtig kiekje.

Enkele obussen door de boeren aan de kant van de weg gelegd.

Het ene beestje is het andere niet ...! 

Werner spotte in het voorbij gaan van een grote haag  brandnetels vieze zwarte rupsen die samen geklit zaten in de bladeren.  Dit zou om de Dagpauwoog rups gaan, de ontpopping in de Dagpauwoog vlinder is dan weer een streling voor het oog (Natuurpunt).

De bergen in de verte zien we alom rond ons heen, maar daar hoeven we vandaag niet voor te vrezen, da's voor onze volgende etappe Dranouter II.

As da gin schoone straetename is 😄, net voor we La Douce France binnen gaan!

Net over de Franse grens zien we in de verte het stadje Bailleul (Belle in het Nederlands) met de Sint-Vaastkerk en Belfort.

Een Franse en Belgische wegwijzer. De Franse knooppuntenbordjes zijn bruin, de Belgische rood.

Een oorlogsbunker tussen de hooibalen.

Hier verlaten we terug Frankrijk. Amper zichtbaar op het asfalt nog een grensmarkering.

Dit kruisbeeld, opgericht in 1909 ter nagedachtenis aan de terechtstelling van drie katholieke priesters, die stierven voor hun geloof, is een blijvende getuige van de godsdiensttwisten, welke de streek troffen tijdens de tweede helft van de 16de eeuw (Inventaris onroerende erfgoed).

Voor Dranouter II ... 'sa monte et sa glisse" 😱

Zalig tussen de velden, geen mens te bespeuren.

Het is niet geloven, schitterende panoramische zichten vliegen ons om de oren.

Oei oei, na weer één of andere deskundige uitleg van de Werner, blijven een paar dames wat achterop lopen 🤪😱.

Hier si, uit het niets hadden we er opeens een vriendje bij. Dit tot groot jolijt van Dominique en Hanne.

Het 'licht aan het einde van de tunnel' brengt ons naar een beschut gazonplekje waar we onze picknick nuttigen.
Een inwoner van de natuur kijkt dit groepje ongeregeld verbazend toe.

Ja, we kunnen er niet naast kijken. De bergen liggen er voor het grijpen.

Enkel de stilte en het geritsel van de gewassen overvallen ons.

Het maïs staat hoog en de nood ook, Werner denkt er het zijne over en houdt ons goed in het oog  😲 !

Nog even onze naam in eer houden ... Sliekterters 😨, Bart staat klaar om de uitschieters op de gevoelige plaat vast te leggen.

Nog een 4-tal km te gaan en de groepssfeer zit nog altijd goed. Dranouter op de achtergrond, een mooi moment om dit met z'n allen vast te leggen.

Edith wilt er nog een toertje bij, maar dat is buiten ons gerekend 😉.

Nog een mooi vijvertje dat zomaar in het landschap opduikt.

Via een knuffelpad (inside joke) gaan we terug richting de dorpskern van Dranouter.

Aan de voorkant van de kerk staat nog een standbeeld voor de burgerlijke en militaire slachtoffers van W.O.I. Mooie lichtinval binnenin de kerk.

Na 20,5 km zijn we terug bij af en gaan we er ene op drinken in de gezellige Brasserie Circus 157 die net tegenover het kerkplein ligt.