20/10/2021  Nivelles - Braine-le-Compte

We starten, in de regen, met een sight seeing door Nijvel. Aan de Square baron Seutin staat een bronzen standbeeld van Louis Seutin. Deze Nijvelse arts (1793-1862) verwierf als chirurg internationale roem, onder meer omwille van met zetmeel verstijfd verband bij het verbinden van beenbreuken. Bovendien was hij de eerste die chloroform toepaste in de anesthesie.  Hij was tevens senator voor het arrondissement Brussel (Wikipedia).

Het klooster van de Recollets is een voormalig klooster van de Orde van de Minderbroeders van de Recollet waarvan de kerk van Saints-Jean-et-Nicolas nu dienst doet als gebedshuis voor de parochie Saints-Jean-et-Nicolas.

We gaan via de stadspoort in de rue de Saintes naar de Grand Place.

Op de Grand Place zie je het torentje van de Rechtbank van Eerste Aanleg van Waals-Brabant. 

De Collegiale Sint-Gertrudiskerk is een symbolisch monument dat getuigt van het religieuze verleden van de charmante Brabantse stad. Ze wordt versierd door een indrukwekkende jacquemart die de maat bepaalt in het leven van de inwoners. 

De jacquemart op de toren van de kerk. Voor de kerk staat een gotische 'Fontaine Perron', weliswaar zonder fontein. In 1922 werd het standbeeld van aartshertog Albrecht op de grote fontein verwijderd en vervangen door deze van aartsengel Michaël.

De gekende (streek)GR-tekentjes. Op de laatste foto zijn beide tekens niet correct.
De rode band moet onderaan zijn, en een rood/wit teken verwijst je rechtdoor, terwijl het kruis aangeeft dat je hier niet door mag!

We verlaten het oude stadsgedeelte van Nijvel en komen na 3,7 km aan de RAVeL L141. Dit is de afkorting van "Réseau Autonome des Voies Lentes". Het is een netwerk van meer dan 2000 km paden in Wallonië, gereserveerd voor wandelaars, fietsers, ruiters en mensen met een beperkte mobiliteit. Ze volgen oude spoorwegbeddingen en jaagpaden.

Het pad klimt door de velden en ondanks de dreigende wolken wordt het droog.

De sfeer zit er goed in.

We dalen af naar Bois de l’Hôpital en komen uit aan een kapelletje. 

Bart vindt hier een happy stone. In de verte doemt de grote toren van de scheepslift van Ronquières op.

Na 9 km bereikt de GR het oude kanaal van Charleroi naar Brussel. We volgen de rechteroever en doorkruisen enkele natuurgebieden.

We passeren een drietal sluisjes met bijhorende sluiswachtershuisjes.

Struiken en bomen brengen steevast een warme gloed in de herfst met hun kleurenweelde.

Het is de tijd van de tamme kastanjes, want ze liggen her en der over het smalle pad verspreid.

Zelfs de koetjes genieten van de rust en de stilte.

De aanlegsteigers in het kanaal liggen er maar verwaarloosd bij.

In de buurt van Ronquières liggen tal van woonboten in het kanaal,  de meeste in staat van verval.

Hier staan wij weer voor 'JOKER' 🤔.  Na 11,5km beginnen de magen te knorren en picknicken we op een muurtje met uitzicht op het kanaal.

We naderen Ronquières.

Hier zie je nog de zandzakjes liggen van de overstroming deze zomer.  Vanop de brug hebben we een mooi zicht op de  scheepslift en het hellend vlak van Ronquières. 

De kerk van Saint Géry in Ronquières  dateert uit de zestiende eeuw en staat op een rotspunt. We gaan via een smal paadje (Sentier d'Ecaussines) naar de Ravel 106 en volgen het riviertje de Sennette. Af en toe voelt Bart zich geroepen om de collega's hun kennis te testen over oude spoorwegpalen.

Langs ons traject zien we tal van leuke kunstwerken.

Een stalletje met een goed geknipt kapsel staat hier mooi in z'n habitat. Het fietsasfalt maakt plaats voor een modderig aardeweggetje.

Vol bewondering kijk de rots ons toe!

De wit/rode tekens brengen ons via een steile helling naar het hooggelegen dorpje Henripont.
Even voor de kerk slaan we rechts een pad in en eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over het weidse landschap. Het dorp is al in kerstsfeer.

De GR121 slingert zigzaggend verder door het dorp  tot in het Bois de la Houssière. Statige beukenbomen leiden ons door wondermooie bospaden. 

Voor we de laatste 5 km ingaan, passeren we rechts nog de zandput van Vertbois die sinds 1995 in onbruik is. Langs een zeer smal pad met  prikkeldraadversperringen aan weerszijden, bereiken we het punt waar de GR12 en GR121 scheiden. We volgen nu ongeveer 2 km een oud tramspoor tot aan de visvijvers Joseph Martel van 's Gravenbrakel en verlaten hier de GR121.  

De vermoeidheid speelt me geen parten, maar m'n pijnlijke voeten schreeuwen om de eindmeet. Gelukkig bereiken we 700m het station van Braine-le-Comte. De trein is 3/4u later, dus nog ruim de tijd om deze mooie tocht met veel afwisseling en verrassende landschappen af te sluiten met een drankje.