Essen-Heide 30/08/2022
De Kalmthoutse heide, de parel van de Kempen

Na een overstap in Antwerpen, staan we 3 u later op het perron van Essen.
Eenmaal het station uit, slaan we links af en lopen parallel met de spoorweg om dan na 1 km terug linksaf te slaan in de Grensstraat.

Hier wandelen we door het landschap "Het Hemelrijk".  Vroeger lag hier een uitgestrekt domein (op Belgische grond) met een in 1835 gebouwd kasteel.
Dit kasteel werd in 1970 gesloopt, maar veel bijgebouwen bleven bestaan en ook het domein bleef deels behouden. 

Rechts liggen de huizen in Roosendaal (NL), links in België en dat zie je onmiddellijk al aan de typische Hollandse bouwstijl.

De grens verloopt nog steeds volgens de weg en komt aan twee dreven die parallel aan de grens liggen: "de Brabantse en Hollandse Dreef". 
Op dit punt werd GP241 geplaatst en is het contactpunt van de gemeenten Essen ( B ), Roosendaal ( NL ) en Wouw ( NL ). (Info: Grensnoteringen BE/NL)

Wij vervolgen onze weg in de Hollandse Dreef, die een stuk parallel loopt met de inmiddels verdwenen Brabantse dreef.

We komen in de Moerkantsebaan. Hier was vroeger nog een weg die de grens kruiste maar deze is ondertussen hier ook verdwenen.  GP243 werd geplaatst op de kruising van deze twee wegen en is tevens contactpunt van de gemeenten Essen ( B ), Kalmthout ( B ) en Wouw ( NL ).  De Hoek ( B ) behoorde vroeger tot Kalmthout maar nu tot Essen na een grenscorrectie. Aan twee kanten van de grens liggen de wegen naar enkele eenzame boerderijen zonder dat er enig onderling verband is.  Hier is de tijd stil blijven staan. (Info: Grensnoteringen BE/NL)

In 1843 werd de grens tussen België en Nederland met grenspalen afgebakend. De palen zijn van gietijzer en wegen 372 kilogram. Elke paal is voorzien van de Belgische Leeuw aan de Belgische zijde en de Nederlandse Leeuw met zwaard en pijlen aan de andere kant.  

We gaan richting Huijbergen en doorkruisen akkers. veldwegels en maïsvelden. 

Iets na 12u en bijna halverwege, staat een bank en enkele boomstronken. De magen knorren en dus de geschikte plaats om te picknicken.

Het is zalig wandelen in de open landschappen en de weg is voor ons alleen, meer moet dat niet zijn.

De paardjes zijn blij als ze eens een voorbijganger zien.

We komen stilaan dichterbij, maar eerst stappen we nog een stukje langs de grensparken 'De Brabantse Wal' en de 'Steertse Duinen'.

Edith gaat het een keer uitleggen si, maar Greet is het er niet mee eens 😄.

Aan km 14 bereiken we het Grenspark Kalmthoutse Heide.
Dit natuurgebied ligt aan weerszijden van de Belgisch-Nederlandse grens en omvat ongeveer 60 km².

Onze monden vallen letterlijk open, de "OO's" en de "AA's" rollen eruit en we hebben 👀 tekort.

Een romantisch plaatje mag hier niet ontbreken.

Eentje zonder romantiek ook 😄.

Dat de natuur niet in begrenzingen denkt of groeit, is duidelijk in dit natuurgebied. Toch voelt het gebied grenzeloos, eindeloos.
Dat is misschien te danken aan de grote diversiteit in het landschap.

Toegangshek rustgebied begrazingsgebied.
De mannen nemen de gemakkelijkste weg, de vrouwen nemen de hindernis en Edith komt verkeerd neer. Gelukkig zonder erg.
Hier grazen schapen, gallowayrunderen, koeien en IJslandse paarden van mei tot oktober. 
We zien echter wat gallowayrunderen in de verte.

Nooit voorbij de gids lopen 😃.

De meest typische plant van de droge heide is de struikhei, die met haar purperen bloemen de heide in een paarse zee omtovert. 

We duiken de paarse zee van bloemen in.

Zou hier een speciale struik te zien zijn 🥴!

Onder en tussen al het paarse struikhei zie je bijna de flora (rendiermos, bekermos, dophei, veenbies en pijpenstrootje) niet meer. 

We blijven mooi de paadjes volgen en gaan de Putse Moer, die door dit weer volledig droog staat, voorbij.
Dit moerassig gebied is door de begroeiing bijna geheel aan het oog onttrokken.  

Soms gaat de purperen heide over in een groot naaldbos.

De organisator mag ook nog eens op het plaatje 😵?!

 Op de achtergrond van dit kleurrijk landschap prijkt een uitkijktoren (42m).

Deze boomstronk houdt alles in het oog.

Na 17,9 km zitten we op het Vlinderpad van het Parkbos van Kalmthout. Ons einddoel is bijna in zicht.

Een paal met een treinteken op, wijst ons de laatste km naar het station.

We did it again en het gezellige terras aan het station dwingt ons om halt te houden. 
Wat we toen nog niet wisten, was dat er problemen op het spoor waren en de omroeper ons 4x deed overlopen van perron. 
Maar de sfeer kon na deze schitterende wandeling toch niet meer stuk. 
Al bij al zijn we met 35 min. vertraging in Oostende toegekomen en zijn  we met z'n allen nog iets gaan eten in het 'Waterhuis'.