160 KM DWARS DOOR HET HAGELAND 18/11/2022
3e ETAPPE: TIENEN - ZOUTLEEUW

Vanaf het verloederde station van Tienen stappen we direct op de Streek-GR Hageland. De rood-gele streepjes leiden ons naar de Grote Markt.

Deze tweede grootste markt van België werd lang geleden aangelegd op een drooggelegde drassige weide met poel. Dit verklaart  waarom de kerk die gebouwd werd op dit mooie marktplein de Onze-Lieve-Vrouw ten Poelkerk noemt.
Tienen werd ooit de blanke stad genoemd wegens zijn witgekalkte gevels, maar tegenwoordig vooral vanwege zijn witte torens.

Het begijnhof van Tienen zou het tweede oudste van België zijn. Met de bouw van de Begijnhofkerk werd al in 1245 gestart. 

Wie Tienen zegt, zegt suiker. De suikerindustrie is er alom aanwezig.
Tot in de 19de eeuw was Antwerpen de suikerstad in de streek, maar na wat oorlogjes van Napoleon tegen Engeland viel de invoer van suikerriet helemaal stil. Gelukkig had een Fransman enkele eeuwen vroeger  ontdekt dat er ook iets was zoals suikerbieten. Maar toen werd daar niets mee aangevangen. Op 16 mei 1836 ontvangt de stad Tienen bouwaanvragen voor twee nieuwe suikerfabrieken. Enkele jaren later zijn er In België al 36 suikerfabrieken. Tegen 1843 produceren die samen zowat 3 miljoen kilogram suiker per jaar. De Tiense suikerraffinaderij groeit uit tot de grootste van België.

Wat verder komen we aan 3 heuveltjes: tumuli. 
De 3 tumuli lagen langs de Romeinse hoofdweg Keulen - Boulogne. De heuvels werden in 1892 opgegraven, In tumulus 1 en 3 werden grafkamers ontdekt. 

De suikerindustrie levert ook heel wat nevenproducten: veevoeder, een bodemverbeteraar,  citroenzuur, enz.
Een toevallige ontmoeting met de CEO van Citribel leert ons heel wat bij over die nevenprocessen.

Romaanse Sint-Pieterskapel van Grimde, dateert uit de 14de eeuw. 

We verlaten Tienen en omgeving en wandelen verder langs de oude spoorbedding van lijn 22 Tienen - Drieslinter - Diest.
Deze spoorlijn werd vooral gebruikt voor het vervoer van suikerbieten, maar er reden ook reizigerstreinen.

We verlaten de spoorlijn en volgen de oevers van de Grote Gete, tot we weer spoorlijn 22 bereiken nabij het oude stationnetje van Drieslinter.

In het spoorknooppunt Drieslinter startte ook nog een andere spoorlijn: lijn 23 naar Tongeren. De kaartjesknipper of zaalwachter, in jargon de "recoleur" genoemd, knipte je treinkaartje vooraleer je op het perron mocht. En als de treinen vertrokken waren, brachten ze hun tijd nuttig door met ...
Voor alle duidelijkheid: ook op de treinen heb je kaartjesknippers, maar die dronken geen bier :-).

Vanaf hier volgen we min of meer de oude spoorlijn 23. De spoorlijn werd ook wel het Fruitspoor genoemd omdat over deze lijn voornamelijk fruit werd vervoerd naar de diverse stroopfabrieken die gelegen waren in de buurt van de stations.

Een fotootje voor het thuisfront!

De geel-rode streepjes hebben ons weer feilloos naar onze eindbestemming gebracht: Zoutleeuw.

Zoutleeuw ligt op de grens tussen het Hageland en Haspengouw.
De ruim 8000 inwoners worden Leeuwenaars genoemd. Het is een klein stadje, maar het heeft een zeer rijk verleden als handelsstad.

De traditionele selfie loopt bijna dramatisch af!
Werner's toestelletje verdwijnt achter de infopanelen van De Lijn. 😱
Maar gelukkig kan de lenige Edith het toestelletje recupereren, mits wat hefwerk. Foei, Werner, wat doet je hand daar ??🤔

Een heel mooie wandeling, afgesloten met een busrit, een pint in het buffet van Sint-Truiden,  en een treinrit. 
Maar toch ook een beetje met onze gedachten bij het afscheid van Felix.

Bedankt Bart, voor de mooie beschrijving, het is net of ik heb mee gelopen.
En wat gevreesd werd, is ook waarheid geworden. Felix is dezelfde avond gestorven 😥.
Een ode aan mijn beestje.