04 - 08/03/2024 Esch-sur-Alzette (Groothertogdom Luxemburg)

Heenreis: Oostende 06:36 - Brussel-Zuid 07:52 -> 08:33 - Arlon 11:22 -> 11:29 - Luxembourg 11:49 ->  12:02 - Esch-sur-Alzette 12:27
Terugreis: Dudelange 11:14- Bettembourg 11:23 -> 11:45 Luxembourg  11:58 -> 12:16 - Liège-Guillemin 14:54 -> 15:01 - Oostende 17:15

Dag 1 - 04/03/2024: Esch-sur-Alzette  - Schifflange 

Om 6:36 nemen we de trein uit Oostende en bereiken we zonder vertraging om 12:27 onze bestemming. 

 In het Gaalgebiergpark ontdekken we de immense Troll nr. 92 van Thomas Dambo. Dit is één van z'n 100 reuzentrollen verspreid over de hele wereld.

Vervolgens wandelen we door de prachtige natuurgebieden van Lallengerbierg en Brucherbierg, passeren de openlucht ijzermijnen met hun rode rotsen en volgen 2 oude spoorlijnen die vroeger het ijzererts uit de ondergrondse mijnen naar boven brachten. 

Gemiddeld is iedere inwoner van Schiffelange verantwoordelijk voor de uitstoot van zo’n 6 ton CO2. Ieder mens moest dus ongeveer een halve hectare bos gebruiken om zijn jaarlijkse CO2-uitstoot te compenseren. Om de omvang van dit vlakke gebied te illustreren zijn de stammen waartussen ze staan ​​blauw geschilderd. 

Na 10 km bereiken we Schiffelange. Het was een fantastische eerste kennismaking met de trail en dat smaakt naar meer.
's Avonds na het aperitief, verrast Edith ons met een spaghetti die ons doet denken dat ze misschien stiekem een chef-kok is in haar vrije tijd.

Dag 2 - 05/03/2024: Esch-sur-Alzette-Rumelange

Na een zalige nachtrust en een oppeppend ontbijt beginnen we vol energie aan onze volgende tocht. Dezelfde route als gisteren, tot aan onze vriendelijke Troll nr. 92 en dan gooien we het over een andere boeg. De klim naar de Galgenbierg, tot aan de kiosk, laat ons even naar adem happen. 

Langs de heilige 'drievuldigheid' 😉 belanden we al snel bij het 'Deierepark Escher'.

We wandelen nog door de natuurgebieden Ellergronn en Leiffrächen.
De paadjes slingeren door beukenbossen die soms betoverende en spookachtige taferelen creëren. 

Tijdens onze wandeling op de Katzenberg  passeren we talloze afgesloten mijnschachten in de rode rotswanden. 

We bereiken het mijnmuseum Katzenberg. De regen doet zijn werk en we besluiten om binnen te glippen.

Een enthousiaste vrijwilliger neemt ons mee op reis door de 150 jaar durende, bikkelharde geschiedenis van mijnexploitatie. 

Na deze boeiende tussenstop, zetten we onze tocht verder naar het Nationaal Monument voor de mijnwerker. 

Een beetje 'sliek' mag niet ontbreken hé.

Terwijl we de trappen op klauteren naar het monument, stuiten we plotseling op een muur vol namen van overleden arbeiders.
We worden even stil!
Het is gewoon schandalig als je bedenkt hoeveel levens verloren zijn gegaan door die mensonterende werkomstandigheden.
Respect voor diegenen die geschiedenis hebben geschreven in die donkere gangen!

Langzaam dalen we af naar Rumelange.

We lopen langs het 'Musée National des Mines de Fer' in Rumelange en bereiken zo het centrum.

Na 17 km is het wachten op de bus naar Esch-sur-Alzette. 
Het was opnieuw een avontuurlijke trip, met enkele stevige klimmetjes en afdalingen, maar verrassend genoeg zonder zere voeten.
De weergoden deden vandaag aan een kat- en muisspelletje, maar de miezerige, of volgens Edith, smuikende regen kon geen vat op ons krijgen. We trotseerden het met een glimlach ☔😄. En als kers op de taart verraste Edith ons opnieuw met een overheerlijke schotel kip in champignonsaus met gebakken krieltjes.

Dag 3 - 06/03/2024: Clemency - Pétange - Niederkorn

Bart suggereert om het wat rustiger aan te doen en mijn voeten te ontzien. Dus gooit hij dag 3 (16 km) om met dag 4 (11 km) en besluit nog Belval te verkennen.  We nemen de trein naar Pétange en vervolgens de bus naar Clemency.

Easy does it!

Het is fris aan de vis, maar we wandelen gewoon de mist in en zien wel waar de route ons naartoe brengt.

We lopen door open bebossing, langs een boekentoren en een chef-garde's standbeeld (dat Edith wel kan bekoren) in Pétange. 

We klimmen de Prënzebierg op en duiken het natuurgebied Giele Botter in. Een eindje verder stuiten we op een paasboom!
Serieus, een paasboom midden in de natuur? De verrassingen die je soms tegenkomt tijdens de wandelingen zijn hilarisch  😀.

Volgens Bart hebben we slechts één bult te overbruggen en dit keer heeft hij het bij het rechte eind!
Natuurgebied Giele Botter met een ijzerertsmijn en 'swamp' was top.

In Niederkorn nemen we de trein naar Belval.

De universiteitssite is gewoon gebouwd rond een paar massieve hoogovens. Een bezoek aan die giganten is echt een must. Die 8 verdiepingen aan trappen waren pittig, maar het was het helemaal waard! Het uitzicht vanaf daarboven was ongelooflijk! Oud en nieuw verweven in elkaar.

Vervolgens zetten we de weg verder langs de nieuwe fiets- en wandelpasserelle (1,5 km) naar Esch-sur-Alzette. 

In Esch-sur-Alzette gaan we op missie om het marktplein te vinden en belanden uiteindelijk aan de overkant van het stadhuis voor een verfrissend drankje.
Tja, zelfs op zo'n chill dagje, hebben we ongemerkt toch weer 16,5 km in de benen gekregen .
 Prachtige dag afgesloten met een heerlijk gerecht van onze kokkin. 🚶‍♂️🌳🏭

Dag 4 - 07/03/2024: Pétange - Differdange

Vandaag beginnen we vanuit Pétange en trekken door de natuurlijke pracht van 'Giele Botter - Prënzebierg', om te eindigen in Differdange. 

Eventjes zijn we van het pad afgeraakt, maar met vastberadenheid vinden we de weg terug naar de juiste track!

We bewandelen weer een schitterend pad, omgeven door bossen en velden, met allerlei mooie uitzichtpunten. 

De enige "koker" die we vandaag spotten, is de mijnschacht in het gehucht Fond-de-Gras. 
Tegenwoordig is hier een openluchtmuseum, waarin bezoekers dichter bij de geschiedenis van de ertswinning worden gebracht. 

Naast de mijnsite, ligt het het café "Bei der Giedel" dat in 1881 opgericht werd door Leonard Mullesch. zelf mijnwerker. Hij  exploiteerde het erts van de Fond-de-Gras voor eigen rekening en gebruikte het gebouw als herberg voor zijn arbeiders. Het café, zo genoemd toen Mullesch' vrouw Anne in 1894 peettante ("Giedel" in het Luxemburgs) werd van haar kleindochter, werd tot 1983 door dezelfde familie gerund.

Na een wandeling via de Titelberg bereiken we Lasauvage, maken even een uitstapje naar Frankrijk, en vervolgen dan zigzaggend onze weg tot in Differdange. 

Op de teller staat 16,5 km, dus hoog tijd voor een welverdiend drankje en om volop te genieten van onze laatste avond. Cheers! 🥂

Dag 5 - 08/03/2024: Rumelange  - Dudelange

In alle vroegte beginnen de drie onverschrokken deelnemers van "Kamp Deruytter" aan de laatste etappe.
Terwijl afvalster Dominique Luxembourg gaat ontdekken, worden wij gedropt in Rumelange.
Gewapend met de gpx en trailtekens, banen we ons een weg door het indrukwekkende natuurgebied "Haard - Hesselsbierg - Staebierg". 

Omringd door weelderige bossen, imposante rotsblokken, en wandelend langs Europa's langste verticale rotswanden van rode zandsteen,
beleven we een onvergetelijke tocht.

Terwijl we de laatste kilometers ingaan, werpen we nog een laatste blik op de mijnschachten en de historische wagonnetjes die langs de route verspreid staan. 

Nog net voor de afdaling naar Dudelange ziet Bart een uitzichtpunt, Humpen genaamd.
Hier rust een enorme wagon met een stalen ketel, die ooit vloeibare slakken  per spoor  aanvoerde vanaf de ijzerfabriek in  Dudelingen
en op de terril aan de rand van het haardplateau stortte. Slakken zijn het ijzerresidu uit de hoogovens. 

Na 11 kilometer bereiken we het treinstation van Dudelange. 
Met een overstap in Bettembourg sporen we naar Luxemburg, waar Dominique ons staat op te wachten.

De backpackers zijn een uur eerder klaar dan gepland!
Dominique wordt met een knipoog gevraagd of ze geen zin had om eerder naar huis te gaan! Haar citytrip was blijkbaar meer een sprint dan een marathon. 

Herenigd stappen we op de trein naar Luik-Guillemins, en met een laatste spurt halen we net op tijd de rechtstreekse trein naar Oostende.