01/05/2021 Coronawandeling Zonnebeke

We starten met een zwak zonnetje aan café "De Dreve" en stappen onmiddellijk het Polygoonbos (of Doelbos of Den Doel) in. Na de Belgische onafhankelijkheid (1830) kwam het bos in Belgische handen en werd het door het Belgisch leger gebruikt om er te oefenen. Vanwege zorgen om de veiligheid van omwonenden richtte men een aarden heuvel op in de noordoosthoek van het terrein. Deze heuvel, een "butte" of "doel", moest kogels bij schietoefeningen tegenhouden en werd Den Doel genoemd. Het bos werd tijdens de Eerste Wereldoorlog volledig verwoest. Het is ongeveer 69 ha groot en na het Zoniënwoud het oudste domeinbos van België.

Eens het bos uit stuiten we op de Black Watch Corner. Dit hoekje is al jaren een begrip voor de Britse bezoekers aan de Slagvelden van weleer. De Black Watch was een Schots regiment dat hier op 10 november 1914 sterk uitgedund werd toen het de Pruisische Garde kon stoppen in de aanval op Ieper. Op de 4 rustbanken rond het monument werd een gedenkteken aangebracht .

Hier splitsen de afstanden zich af en de vraag aan Patrick is nu "doen we de 15,5 of de 20 km", maar een blik van Françine zegt genoeg 😝. 

Doorheen ons parcours worden we meermaals geconfronteerd met de gruwel die zich hier afspeelde tijdens de Groote Oorlog door de vele oorlogsmonumenten en militaire kerkhoven. Deze fusiegemeente werd zo goed als vernield tijdens deze wereldoorlog. De obussen liggen hier gewoon voor te rapen.

Het is hier lichtjes heuvelachtig en via de Nonnebossen bereiken we een monument bij de Frezenberg.

De herdenkingsboom staat bij een oorlogsgedenkteken dat herinnert aan de oprichting in 1914, de gevechten en de slachtoffers van het Canadese infanterieregiment "Princess Patricia's Canadian Light Infantry" in de Ieperboog.

We gaan verder richting Bellewaarde Ridge. Een heuvelrug die tijdens de Groote Oorlog  heel belangrijk was en waar hevig gevochten werd. R.E. Grave, Railway Wood is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste wereldoorlog. Het Cross of Sacrifice geeft de plaats aan waar 1 officier en 11 manschappen van de 177th Tunnelling Company (Royal Engineers) omkwamen tijdens de ondergrondse oorlogvoering tussen november 1915 en augustus 1917. Daarom staan er geen grafzerken, maar zijn hun namen en regimenten op de basis van het Cross of Sacrifice gebeiteld.

Net voorbij de begraafplaats ligt het Liverpool Scottish Memorial. Een monument uit de Eerste Wereldoorlog dat in 2000 in België werd opgericht. Het gebied was de plaats van intensieve gevechten.  Het ligt in Railway Wood op de Bellewaerde Ridge. 

We verlaten deze monumenten en gaan zigzaggend door Railway Wood, Bellewaerde Ridge en het Kraterbos waar nog de restanten te zien zijn van 11 diepe kraters, littekens van explosies van mijnladingen onder de linies. Er was zelfs nog een obus te bespeuren.

Via de Bellewaerdestraat stappen we rechtdoor naar de drukke Meense weg. Bellewaerdepark  torent hoog uit over de velden.

Hier komen we uit  bij Het Hooge Crater Museum, een privaat museum over de Eerste Wereldoorlog

Recht tegenover het museum ligt het Hooge Crater Cemetery (13.938 m²) in Zillebeke is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden (5.923, waarvan 3.321 ongeïdentificeerd) uit de Eerste wereldoorlog. Het kerkhof wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission en ligt er zeer verzorgd bij.  De Stone of Remembrance staat in een cirkelvormige diepte die verwijst naar de mijnkraters en het Cross of Sacrifice staat aan de zuidelijke rand ervan.

Een onverharde wegel brengt ons tot bij het Hogebos,  Drieblotenbos, het Langdgoed Godtschalck en het Passendaleveld.  Deze domeinen maken deel uit van het Provinciedomein Gasthuisbossen (200 ha)

De ontluikende natuur

Op een onverhard paadje dat parallel loopt met de autostrade in Geluveld, komen we  terug aan het monument van de Black Watch Corner.  We slaan rechtsaf langs verharde wegen tussen de velden  en bereiken zo Het Vredesbos Polygon Wood. Het is een plek die ons herinnert aan de gruwelijke gebeurtenissen van de Eerste Wereldoorlog. De 519 hoogstammen in het bos herdenken elk een gekende, gesneuvelde militair die op één van de twee begraafplaatsen van het Polygoonbos zijn laatste rustplaats vond.
Het Vredesmonument draagt in zich de boodschap dat de vrede het haalt op oorlog… dit wordt gesymboliseerd door de roos die straks de prikkeldraad  - vervaardigd uit 1918 meter bandstaal – zal overgroeien/verzachten. 

De vijf herdenkingsbomen rond dit monument verwijzen naar de betrokken landen: Australië, Canada, Duitsland, Nieuw-Zeeland en het Verenigd Koninkrijk. Deze 5 herdenkingsbomen werden tijdens de inhuldiging geplant door vertegenwoordigers van die betrokken landen

We genieten van het Polygoonbos tot we plots weer uitkijken op een kerkhof

Buttes New British Cemetery is gelegen in het Polygoonbos. Deze begraafplaats heeft een gedenkteken voor de 5th Australian Division en een New Zealand Memorial. Het Memorial bestaat uit 2 gebouwtjes verbonden door een colonnade en herdenkt de vermiste Nieuw-Zeelanders. Aan de overkant van de straat ligt het kleinere Polygon Wood Cemetery. Je wordt er stil van.

We verlaten de begraafplaats via de obelisk, dalen een steile trap af die ons loodst naar een kleine begraafplaats. Ze ontstond tijdens de Eerste Wereldoorlog als de Duitse begraafplaats 'Polygoneveld'. Na de inname van het gebied door de Australische troepen, besloten de Britten om aansluitend een eigen begraafplaats aan te leggen. In 1955 werd het Duitse deel ontruimd, slechts één Duitse grafzerk herinnert nog aan de aanwezigheid van 'Polygoneveld'. 

Het laatste stukje lopen we langs het bos door een rustige woonwijk en bereiken zo ons eindpunt aan café De Dreve

Aan ons eind/beginpunt staat aan café 'De Dreve' een afhaaltent waar we nog even kunnen nagenieten van deze prachtige, doch aangrijpende wandeling.

Vooraleer we afzakken naar de parking, bezichtigen we nog het laatste monument 'Brothers-In-Arms-Memorial'. Dit memoriaal is ter nagedachtenis van alle broers, van welke nationaliteit ook, die sneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het idee heeft gestalte en vorm gekregen nadat de cafébaas van café 'De Dreve' in 2006 bij de opgraving was van  5 Australische gesneuvelden. Een van die soldaten was John Hunter, die in 1917 getroffen werd door een granaat en in de armen van zijn jongere broer Jim stierf. Jim begroef zijn broer onder een dekzeil en kwam na de oorlog terug om zijn graf te zoeken. Tevergeefs echter, maar bij de opgravingen in 2006 werd het lichaam van het oorlogsslachtoffer alsnog onder het dekzeil gevonden. Dit onroerend verhaal heeft de cafébaas en nog 4 vrijwilligers de aanzet gegeven om het monument te bouwen die over het café ligt.

Zunnebeke heeft ons helemaal ingepalmd. De mooie zichten, de bossen voor rust en stilte, maar vooral de vele oorlogsmonumenten  die ons in stilzwijgen hulden.  Dank aan Patrick, die ons - als een echte Arnout Hauben - een deskundige uitleg gaf over den Groote Oorlog 👍.