Zoniënwoud 25/10/2022

Met een half uurtje vertraging kunnen we onze tocht aanvangen en deze start al onmiddellijk in het Visserspad net over het station.

 Het Visserspad is een groene verbinding tussen het station van Sint-Genesius-Rode en het Zoniënwoud langs de vijvers van Lansrode tot de Geevaertvijver. 

Met dit prachtig nazomertje, wordt er al na 20 minuutjes gestopt om een laagje kleren uit te trekken.

Begin 13de eeuw werden kweekvijvers aangelegd door de Abdij van Terkameren in het brongebied van de Molenbeekvallei om de kloosters van vis te voorzien.

We verlaten de 5 historische vijvers en omliggende bossen, die tot de 18de eeuw deel uitmaakten van het Zoniënwoud, en komen na 2,6 km aan in het Zoniënwoud.

Het 190 ha grote bosreservaat Joseph Zwaenepoel is een onderdeel van het 4000 ha grote Zoniënwoud.
Hier vind je de grootste beuken van Europa (tot 46 m hoog en met een omtrek van 5 m). 

Hier al wat meer paddenstoelen te bespeuren dan verleden week.

Door een oase van rust, stappen we geruisloos over het Preumontpad.

Langs een meanderende beek zetten we koers naar de Ganzepootvijver

De Ganzepootvijver heeft zijn naam te danken aan de 3 uitstulpingen die op de tenen van een ganzepoot lijken. Het maakt deel uit van het brongebied van de IJse, waarvan de loop gekarakteriseerd wordt door de tientallen aangelegde vijvers. De Ganzepootvijver is de eerste van die reeks. Wat verder lopen we nog langs de Keizer Karelvijver Deze vijvers werden aangelegd door de voormalige priorij van Groenendaal door een afdamming van IJse. 

Iets verder langs de Kloosterweg, geflankeerd door linden en boomkapellen, ligt tussen de Lindevijver en de Putselvijver de Corneliuskapel.

Hier houden we halt en 'gezegend zijn onze spijzen'.

Zicht op de Lindevijver.

Via een tunnel onder de ring rond Brussel (R0) nemen we het padje links en volgen we de brede Hakenstakendreef tot aan het station van Groenendaal.
Op een troosteloze tunnel aan het station en op de gevel van het station sieren enkele fantastische Street arts van Dzia.

Vanaf het spoorwegstation gaan we het stationsspad op. Een boswegel die ons naar het Hazendal leidt. Zo komen we aan de Koningsvijvers. De Koningsvijvers, een reeks van 8 vijvers, werden tussen 1902 en 1904 aangelegd op verzoek van koning Leopold II. Vandaar de benaming. Ze worden gevoed door bronnen en door de IJse die verder in het woud ontspringt. Deze vijvers, waarvan een aantal bijna zijn dichtgeslibd, worden omzoomd door een smalle strook oevervegetatie.

Via een steile helling door de zone van het Varkensgat,
wandelen we nogmaals door een tunnel onder de ring van Brussel naar de Molenweg , een oude weg met kasseien.

Op en neer, soms via smalle paadjes, gaat de wandeling verder door het bosreservaat Grippensdelle
en volgen de Bundersdreef naar een magische plek.

Op een kruising met het Koninginnepad, de Bunders- en de Harasdreef, staat het Boswachtersmonument. 
Deze plek doet me denken aan Stonehenge in Engeland, maar dan het kleinere broertje ervan.

Een steencirkel met elf dolmen rond een portiek waarop de woorden: "Aan de boswachters die stierven voor het vaderland 1914-1918" zijn gegraveerd.
Elf sluitstenen voor elf leden van de bosbouwstaf, die door de Duitsers vermoord werden.
Op elk van deze zwerfstenen staat de naam van een van de boswachters en zijn plaats van herkomst.

1 km van het Boswachtersmonument steken we de drukke Waterloosesteenweg te Ukkel over
en gaan de laatste km's via een mooi, lang gravelpad tussen de velden met open landschap
naar het station van Holleken.

 Na 19 km en nog tijd zat vooraleer de trein arriveert, zou een 'teusje' nu welkom zijn.
Maar in dit 'holleken' is er echter geen drankgelegenheid te bespeuren en moeten we 'op een droogje zitten'.