04 t/m 07/07/2025 De 'Kerelinnen' naar Zillebeke

DAG 1: BREDENE - ZILLEBEKE (Kasteelhof 't Hooghe, Meenseweg 481, 8902 Zillebeke) (86 km)

Omdat iedereen thuis vertrekt, rij ik de eerste 20 km alleen via de groene 62. Maar een appje naar de wandelvrienden helpt altijd.
Zonder te klagen staan ze voor me klaar. Dominique rijdt mee vanaf de Konterdam, ik zie Patrick en Sien in Eernegem,
en mijn tweede 'kerelin' Magda vervoegt me aan KP74 in Ichtegem.
Deze oude spoorlijn, nu omgetoverd tot een lekker rustig fiets- en wandelpad, brengt ons mooi en ontspannen naar Torhout.
Daar nemen de wandelvrienden afscheid en wacht de derde 'kerelin' Hermien al op de markt op ons.
Vervolgens pakken we na 26 km de vierde 'kerelin' Inge op bij het station in Roeselare.en

Bij het Passchendaele Museum in Zonnebeke blijven we even plakken om bij te komen en ons vocht op peil te houden.

We stoppen even bij Buttes New British Cemetery, een Britse militaire begraafplaats met soldaten die sneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Het ligt in het Polygoonbos, zo'n twee kilometer van het centrum van Zonnebeke.

Als we bij café De Dreve aankomen, merken we meteen dat het een populaire ontmoetingsplek is voor Australische en Nieuw-Zeelandse toeristen
die hier komen om hun gesneuvelde familieleden te herdenken. Aan de zijkant van het café hangt een mooi kunstwerk van Filip Cardoen uit Moorslede,
dat een overzicht geeft van het historische luchtgevecht dat hier tijdens de Eerste Wereldoorlog plaatsvond, tijdens de Battle of Polygon Wood.

Memorial Brothers in Arms

In september 2006 werden tijdens graafwerken voor een nieuwe gasleiding in de Frezenbergstraat in Zonnebeke vijf lichamen gevonden en
zorgvuldig opgegraven. Het bleken allemaal vermiste soldaten te zijn van de 4e Australische divisie uit de Eerste Wereldoorlog. Het laatste lichaam
was mooi verzorgd begraven en werd een jaar later via DNA-identificatie herkend als John Hunter. Toen we contact opnamen met zijn familie,
kwam naar voren dat John, de oudste van zeven kinderen, samen met zijn broer Jim naar het front was vertrokken.
Tijdens de slag bij Polygon Wood op 26 september 1917 raakte hij levensgevaarlijk gewond en overleed op 27-jarige leeftijd in de armen van zijn broer.

Na dit toch wel pakkend monument, zien we op onze weg tussen café De Dreve en ons logement nog een gedenkteken
in het landschap op de Frezenberg liggen.  Deze gedenkplaat is ter nagedachtenis aan 4 officieren en 150 soldaten
van het Canadese leger, vooral van het 2e bataljon van de Princess Patricia’s Canadian Light Infantry (2 PPCLI),
die hier sneuvelden tijdens de Slag om de Frezenberg op 8 mei 1915.

'Room with a view' vanuit onze kamers! Bellewaardepark ligt net achter de tuin, maar daar heb je geen last van.

's Avonds stappen we weer op de fiets om te gaan eten. Onderweg naar café De Dreve rijden we langs het Black Watch Corner-monument. Die plek is vernoemd naar de Schotse elite-eenheid die meedeed in WO I.
Na nog een afsluitertje in de hotelbar, ploffen we tevreden ons bedje in na een topdag.

DAG 2: RICHTING KEMMEL (77 km)

We rijden langs Hill 60 naar de Palingbeek in Ieper.
Dit is een herdenkingsplaats en park op een slagveld uit de Eerste Wereldoorlog in het Zwarteleen-gebied van Zillebeke.

We fietsen gezapig over gravel en onverharde paden door De Palingbeek, maar soms verloren we de knooppunten uit het oog.
Dus trappen we met een palingsteek door het bos terug naar ons beginpunt 😀.

De installatie "Coming World Remember Me" van Koen Vanmechelen is echt indrukwekkend.
Er stonden eerst 600.000 kleine beeldjes, symbool voor alle slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog in ons land.
Ze waren allemaal handgemaakt, iedereen kon zo'n beeldje maken. Veel mensen namen er eentje mee naar huis,
maar de resterende 200.000 beeldjes blijven nu samen met het grote ei staan als een nieuw permanent kunstwerk.
Het bestaat uit een wereldkaart, waarin alle continenten verbonden zijn. 

Wat verder aan het paviljoen 'The Bluff' staat een sculptuur "Remember Me" van kunstenaar Koen Vanmechelen.
Het is een bronzen ei met een glazen barst erin. Het ei wordt symbolisch beschermd door een nest van bronzen kippenklauwen.
In de sculptuur zit een USB-stick met de volledige database van 600.000 slachtoffers uit België die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn gevallen.
Chester farm cemetry is één van de talloze militaire begraafplaatsen in de regio.

Na de Palingbeek nemen we een pauze in Mesen.

Na dit korte rustmomentje staat erons  een flinke klim naar de Kemmelberg te wachten.
We laten het laatste stukje naar de top links liggen, al moet Inge daar toch nog even over nadenken!

De afdaling van de Kemmel ging wat vlotter en zo kwamen we in geen tijd bij de Dikkebusvijver.
 In 1310 gaf de Graaf van Vlaanderen Ieper toestemming om de vijver te graven, zodat de stad genoeg water had voor het vollen en verven van lakens.
De vijver is ontstaan door de Kemmelbeek af te dammen. Hij voorziet Ieper nog steeds van drinkwater en wordt ook gebruikt voor recreatie.

We rijden via het Dikkebusgrindpad zo'n 4 km verder naar Ieper en fietsen dan terug langs de vestingen richting Zillebeke. 

Een stop bij de Canadese Muur mag echter niet ontbreken, je hebt hier een geweldig panoramisch uitzicht op de omgeving!

Onze laatste stop is bij het Canadian Hill 62 Memorial, een oorlogsmonument dat de inzet van de Canadese 1e, 2e en 3e divisie tijdens
de Eerste Wereldoorlog herdenkt. Ze verdedigden de zuidelijke loopgraven van de Ieperboog tussen april en augustus 1916,
waaronder de slagen bij St. Eloi, Hill 62 en Sanctuary Wood. Dit waren de eerste grote offensieven van de Canadezen in WOI,
waarbij ze belangrijke posities heroverden en de Duitsers hun grip op Ieper verloren. Maar het kostte wel 8.430 Canadese levens.

We genieten 's avonds van een heerlijk uitje en worden verrast met een traktatie ter gelegenheid van Hermien haar 70ste verjaardag.
Een prachtige en aangename surprise waar we dankbaar van genieten.

DAG 3: RICHTING POPERINGE (60 km)

Na de middag klaart het uit en kunnen we nog even genieten van de open lucht, maar onze route wordt iets ingekort.
We rijden langs de gezellige kattenstad Ieper en stoppen even bij de Menenpoort. Die poort is eigenlijk hét symbool van de Eerste Wereldoorlog.
De eigenaar en beheerder is de Commonwealth War Graves Commission. Officieel heet het monument het Ypres (Menin Gate) Memorial.
Het ontwerp is van Sir Reginald Blomfield, die er een klassieke triomfboog van maakte. Maar de Menenpoort is ook een ‘memorial to the missing’.
Binnenin staan de namen van ongeveer 55.000 Commonwealth-soldaten die voor 15 augustus 1917 als vermist werden opgegeven. 
Elke avond is er de bekende Last Post-ceremonie bij de poort. Stipt om 20.00 uur klinkt de Last Post, en de hele omgeving stopt even om
de gesneuvelde soldaten uit de Eerste Wereldoorlog te herdenken. Deze traditie wordt al sinds 1928 georganiseerd door de Last Post Association.

We toeren via de Kasteelbeek en passeren in Vlamertinge een militair kerkhof en een oud kapelletje aan de Sint-Pietersstraat-Paupersstraat (1885).
Misschien moeten we hier een schietgebiedje voor het weer voor morgen doen als we de terugtocht naar huis aanvangen!

Als we in Poperinge aankomen, is het kermis en worden we op een gezellig terras begroet door de fanfare.
Op een hoek van de markt staat een beeld van Eliane Cossey. 
Ze werd door talloze militairen Ginger genoemd, vanwege haar vurige rode haar en haar vrolijke, energieke houding.
Voor velen symboliseert zij de menselijke waardigheid en het leven, die de soldaten als een sprankeltje hoop in de hel van de loopgraven meedroegen.

In Elverdinghe vallen ons twee monumenten op, dus willen we er meer over te weten komen.

Op 100 m van ons hotel bevindt zich 'Het Hoge Crater Museum'. Dit is een klein museum dat de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog in de regio belicht. 

Tegenover het museum ligt het Britse militaire kerkhof, waar soldaten die in de oorlog zijn gesneuveld, begraven liggen. 

's Avonds gaat de hemel weer open, donder en bliksem maken er een knallend feestje van. Maar geen zorgen, Hermien heeft een joker klaar:
haar broer Herwig, die vlakbij woont, springt voor ons in de bres en speelt voor taxi. Hij eet een hapje fingerfood mee, en zo maken we er toch
nog een gezellige avond van. We eindigen de dag samen in de hotelbar, lekker lachend en kletsend.

DAG 4: ZILLEBEKE - BREDENE (66 km) - MOLENBAIX - RUDDERVOORDE - BRUGGE

De ochtend begint niet echt super, want het regent nog tot ongeveer kwart voor 11.
Voordat we weer naar huis gaan, doen we nog even een rondje door de museumtuin. 

Dan is het moment aangebroken om aan te zetten en iedereen neemt nu de kortste route naar huis. 

Dit betekent dat we op amper 4 km, aan café 'De Dreve', afscheid moeten nemen van Inge en gaan dan met z'n drie verder.
Ondertussen giet het weer! 

Langs onze fietsroute werpen we nog een laatste blik op Tyne Cot Cemetery in Passendale en de Canada Gate in Zonnebeke.
Tyne Cot Cemetery is een indrukwekkend groot militair kerkhof met de graven van duizenden soldaten die sneuvelden tijdens
de Slag bij Passendale in de Eerste Wereldoorlog. Het is een van de grootste Commonwealth-oorlogsgraven ter wereld.
De Canada Gate is een historische poort die verwijst naar de Canadese betrokkenheid bij de gevechten in deze regio

Ze zeggen dat Vlaanderen plat is, maar ik weet niet wat ze daarmee bedoelen!!
Die drie korte hellingen bij Keuneleute (Staden) en de Stadenberg maken me een beetje pissig, de leute is er bijna vanaf 🥵.
In Kortemark doen we nog een koffiepauze, en Hermien verlaat ons bij KP 43. Magda en ik rijden het laatste stuk samen tot in Ichtegem en bij KP 74 scheiden ook onze wegen. We hadden de hele terugtocht tegenwind, maar hoe dichter bij de zee, hoe harder de wind.
Mijn moed zakt me soms in de schoenen en ondanks dat ik nu de laatste 20 km op turbo ga, ben ik uitgeput thuis gekomen en m’n kont is het zadel echt beu!

Thanks, 'Kerelinnen' voor deze geweldige 23e fietstrip! Het was weer een top 4-daagse vol plezier en mooie momenten.