Midweek in het Nationaal Park Hoge Kempen (Limburg)

Ons verblijf: room with a view en alle comfort.

          Wat uitleg over het Park

25/9 Dag 1: Station van As (13 km)

Jarenlang speelde Station As een centrale rol in de steenkoolontginning in deze streek, want van hieruit vertrokken de vele mijnwerkers en kolenwagens naar de nabijgelegen mijnen in Eisden, Waterschei en Winterslag.  Het voormalige stationnetje is nu een gezellig café-restaurant waar je de sfeer van weleer nog steeds kan opsnuiven. Het perron doet dienst als terras.

De 31m hoge uitkijktoren, die 100m verder langs onze route ligt, is een replica van de boortoren waarmee André Dumont in 1901 de eerst steenkool in Limburg ontdekte te As.

Boven op de toren heb je een weids zicht over de stationsite en het omliggende Nationaal Park. 

Hier gaan we via trappen een niveau hoger.

We stappen door bossen, langs akkers en weilanden en hier en daar komen we beekjes en waterpartijtjes tegen. 

We gaan onder de hoogspanningskabels door naar het dennenbos. 

Een oud treinspoortje wordt helemaal door de natuur overmeesterd.

Een leuke eerste wandeling, weliswaar wat veel verharde baantjes en wat door woonwijken, maar het stoorde eigenlijk niet. Het kan alleen maar beter worden.

Via de Gemeentelijke Kunstacademie, banen wij ons een weg naar de 2 schachtbokken van de voormalige koolmijn van Eisden, 

We beklimmen schachtbok 2 met z'n 24 meter hoge metalen doorkijktrappen en als beloning krijgen we een uniek zicht op de omgeving. 

De iconische “groene bergen” die de volgende dagen niet meer uit ons oogveld zullen verdwijnen, zijn eigenlijk mijnterrils die helemaal door de natuur ingepalmd zijn.

Patrick is wijselijk beneden gebleven en ik moet zeggen dat doorkijktrappen ook niet aan mij besteed zijn 😱. Maar dit hoogtepunt wilde ik toch niet missen.

Op het gelijkvloers is er een blijvende fototentoonstelling die een beeld schets van het verleden van de mijnsite. 

Na het uitdoven van de mijnactiviteit, kreeg de natuur vrij spel. Terhills heeft 4 terrils, waarvan er 3 toegankelijk zijn. En wat denk je ... wij beklimmen ze alle 3 🥵!

Het zwarte grind onder de voeten heeft ons het gevoel dat we op steenkool lopen.

De zelfgemaakte  blauwe en  paarse luscombinatie van Bart, belooft een pittige maar fraaie wandeling te worden door bossen, holle wegen, langs plassen  en over de 3 terrils,.

We gaan via hetTerhills Cablepark naar het panorama van de Lange Terril. 

Rondom ons duikt de Grote Plas op.

45 min. later bereiken we de eerste terril. 

Hier heb je een onvergetelijk uitzicht op het omliggende landschap van de Maasvallei en van het Nationaal Park Hoge Kempen.

We dalen af en bereiden ons voor om de Tweelingsterril te beklimmen. Françine zal het hier wel moeilijk hebben, gezien haar zus er niet bij is 😉.

Hier wordt niet veel gesproken!

En de winnaars zijn ....

 Na 4,71 km en een paar uur later,  zitten we op de Tweelingsterril en hebben we ons doel bereikt. Geen heuvels meer voor vandaag, we kunnen relaxed afdalen.

Er wordt nog gevochten om de 2e plaats 😆.

We dalen langzaam door het Langklaarderbos naar de Grote Plas.

Vooraleer we aan de Plas staan, moeten we als 'Sliekterters' ook wat kleinere plasjes overwinnen.

Het is rond de middag en we hebben een idyllisch plekje gevonden om te picknicken.

We wandelen door prachtige bossen met hun kleurrijke bomen.

Achter deze prachtige herfstkleurige struiken verbergt zich hier Chateaû de Litzberg.

We gaan verder door het Langklaarderbos en zien nogmaals de Tweelingsterril aan de Grote Plas verschijnen.

Aan km 15 kruisen we de Nationaal Parklaan waar in de verte de fijne Tevhid moskee uit het niets verschijnt. Deze moskee stelt zich tot doel om educatieve ondersteuning te bieden aan kinderen en jongeren uit kansarme milieus (op het niveau basis- en secundair onderwijs).

We zijn dicht bij ons eindpunt en de grote spiegelwand van Ecotron University nodigt uit om een grappige fotoshoot te maken.

Vanop deze kleine uitkijktoren aanschouwen we Ecotron Hasselt University. Ecotron bestaat uit 13 hoogtechnologische ecosysteemkamers waarin verschillende klimaatscenario’s nagebootst kunnen worden. Deze onderzoeksinstallatie laat wetenschappers toe de impact van klimaatverandering op ecosystemen en biodiversiteit te bestuderen. 

We passeren nu langs de schachtbokken om een kijkje te gaan nemen in Maasmechelen Village, dat grenst aan het park.

Een kitscherige bedoening van outletwinkels van beroemde merken.

We sluiten de 2e dag af in een gezellig bruin café met een streekbiertje (Kompel)  en 's avonds hebben we met onze speciale gasten nog nagepraat over het 
verrassend landschap van de voormalige mijnbergen en meren met hun weidse panorama's.

Diverse paddenstoelen die we onderweg zijn tegen gekomen.

Vanop de parking zien we Thor Central, een oude mijndepot, waar we later een bezoek aan zullen brengen.

Bart checkt nog even de route en onze vrienden hebben hun plannen gewijzigd om er weer bij te zijn.

We gaan via het bruggetje over een stuk van de 16de -eeuwse quaedeschans de Stiemberbeekvallei in.

De houten knuppelpaden worden niet overal aangebracht of zijn bedolven onder de takken. In beide gevallen zorgt dit soms voor een dilemma. 

De Hornszeevijver.

Een tweesprong komt op hetzelfde uit en 500 m verder komen we aan een meer uit.

We vervolgen onze weg langs het meer en onderweg komen we de eerste steenmannetjes tegen.

Hier begint onze klim naar de terril van Waterschei op 142m hoogte.

Op de verschillende niveau's hebben we een mooi zicht op de waterpartijen en de mijnschacht van Waterschei op de achtergrond.

De steenmannetjes duiken her en der op.

Een zicht op de industriezone van Genk-Zuid.

Halverwege even uitblazen.

Een kijk op Zwartberg. 

Een zwarte grintweg brengt ons naar de top en van hieruit hebben we een prachtig panoramisch uitzicht.

Sa monte et sa glisse.

Je bent er bijna Françine, gauw

We staan weer een niveau lager en via ...

een aangelegde trap bereiken we vlot nog een lager gelegen plateau.

We doorkruisen berken- en dennenbossen, beekvalleien en landduinen.

Blauwe takken en rode stoelen in de bomen, een eigenaardige passage!

Een dichtbegroeid bos waar rust vanuit straalt door een tapijt aan varens.

We stappen nog aan de rand van de Klaverberg en gaan via de Opglabbekerzavel de laatste km's in.

We kunnen maar niet  genoeg krijgen van de kleurschakeringen en kijken vol bewondering wat deze periode met de natuur doet. 

We komen hier in een mooi duinachtig gebied en deze boom nodigde uit om er met z'n allen in te klimmen. Een houten hangmat doet ons twijfelen om even te rusten of verder te gaan, maar we kiezen wijselijk voor het laatste. 

Na nog wat stuntelig klimwerk van 3 m 😀, stappen we tot aan het einde over een vlak parcours.

In de verte de terril die we beklommen hebben.

Bart vindt terug een 'funstone', die hij morgen ergens anders zal leggen. Ja, daar, de terril van Waterschei.

Nog een stenenmannetje die ons allen overtreft.

Na 2 km door een bospad, lopen we onder de schachtbok van de koolmijn van Waterschei naar Thor Central.

De mijnwerkers van vzw Het Mijn-Verleden hebben het voormalig magazijn van de koolmijn van Waterschei omgetoverd tot een expo die een overzicht geeft van de geschiedenis en het werken in deze koolmijn. We bezoeken deze expo waar Marcel, ex-koolmijnwerker, een pakkende uitleg geeft over het reilen en zeilen in de koolmijnen.

Een plekje gewijd aan André Dumont, die in 1901 de eerst steenkool in Limburg ontdekte te As

De avond wordt afgesloten bij La Dolce Vita met enkele lekkere Italiaanse gerechten. Morgen gaan Patrick en Françine naar huis.

Dag 4: Toegangspoort Kattevennen (19,5 km). 

De resterende dagen zijn we terug met ons 4. We lopen langs het infobord naar de vlonders en komen in een bosrijke omgeving terecht. 

We komen uit op het planetenpad en de stokkenmanroute.

Na het bos, lopen we door de woonwijken van Zutendaal naar de grot van O.L.V. van Lourdes.

Aan 9,6 km komen we bij de Duikvijver De Kyn. Deze  heeft een oppervlakte van 5,2 ha en het diepste punt is 13m. Deze vijver is ontstaan na een ontginning van wit zand. De plas is ook slechts enkele jaren oud, de fauna en flora is zich nog volop aan het ontwikkelen (de-kyn.wixsite.com/dekyn).

Picknicken aan de visvijver.

We gaan verder langs de Pappendaal Heide en komen op een punt uit waar we volgens Edith alle kanten uit kunnen 🤔.

Een dicht begroeid pad brengt ons in een open veld, waar we onder de hoogspanningskabels  naar een dennenbos lopen.

We lopen 600 m in het Mei- en Heibos, maken een ommetje rond een Turkse moskee in de Genkse wijk Sledderlo en gaan dan weer het hetzelfde bos in voor 1 km.. 

We laten de Kaatsbeekvallei achter ons en stappen de laatste 5 km nog door de prachtige natuur van de Kattevennen.

Terug in de bewoonde wereld was het hoog tijd om op een terrasje te genieten van een smaakvol streekbiertje 'Wilderen' blond. Bart waagt zich aan het mijnwerkersbiertje 'Kompel' en Dominique houdt het bij een thee met Limburgse vlaai.

Bart heeft z'n funstone aan het infobord van het park gelegd.

's Avonds op ons balkonnetje en met het zonnetje op ons bolletje, ronden we deze geslaagde dag af met een hapje en sapje😉 .

Dag 5:Mechelse Heide ( 10,5 km).
Tijd om naar huis te gaan. We trekken de deur dicht van ons prachtig verblijf, maar gaan eerst nog een combinatie van de gele en rode lus stappen.

Het verharde pad vanaf de parking leidt ons naar een waterplas.

Het paadje verandert al vlug in een zandwegel die ons door de heide en het bos brengt. Onderweg passeren we ook langs het Ven onder de berg, dit ven is bijna volledig begroeid met veenmossen. We trekken verder langs de hondenloopweide naar de voormalige grindgroeve. 

In de Witzandgroeve Berg  Zuid zijn grote werken aan de gang.  Op www.vlaanderen.be heb ik hierover het volgende gevonden. Op het Kempisch plateau ligt de zandgroeve ‘Mechelse Heide Zuid’ met bijhorende installatie voor zandveredeling. De nabestemming van dit ontginningsgebied is natuurgebied. De bedoeling is om de waterplas te laten ontwikkelen tot een voedselarm systeem met veenmosrijke vegetaties in de oeverzone. Bij het wassen van het zand worden evenwel chemicaliën gebruikt die nadien geloosd zouden worden in de zandgroeve. In dit advies onderzoekt het INBO of een hoge sulfaatconcentratie in het water een probleem is voor de ontwikkeling van de gewenste vegetatie. 

We dalen af en komen terug aan het meer uit. 

We passeren hier een soort van mangrove en zetten dan een steile korte klim in.

Eenmaal boven hebben we weer een prachtig panoramisch zicht.

Een jonge herderin geeft wat uitleg over het hoeden van schapen en de betekenis van de kleurstrepen op hun rug. Deze worden verkregen door de ram die een soort tuig van leren riemen omheeft tijdens de dektijd. Daarop zit tussen zijn voorpoten een stuk vet kleurkrijt. Als de ram bovenop een ooi springt om haar te dekken, verft hij tegelijk met het kleurblok de achterkant van de rug van de ooi. Er wordt ook een kleur toegevoegd voor het ontwormen (niet door de ram 🤣). De schaapherdershonden verliezen hun kudde geen moment uit het oog.

Het moet hier prachtig zijn tijdens de maanden augustus-september als de heide in bloei staat.

Met het oog op de grote opkomst van de herfstvakantie, trekken we gepakt en gezakt rond 13u45 huiswaarts.  Door enkele wegenwerken op de E40 richting kust en de normale files hebben we zo'n 3/4u vertraging opgelopen, maar zijn veilig en wel thuisgeraakt. We hebben met z'n allen genoten en dit uitje vraagt naar meer!