18/05/2021 Ronse - Oudenaarde

Ronse, oudste station van het Europese vasteland ...

We stappen nu richting de Nieuwe Sint-Martinuskerk. De kerk wordt aanzien als een van de belangrijkste voorbeelden van de zuivere neogotische stijl in België en is ook befaamd om zijn vele glaspartijen. Op één van de glasramen in de kooromgang van de kerk, staat op de de middelste afbeelding  Karel De Grote, geflankeerd door 2 heilige dames. (Foto: Ronse door de eeuwen heen.be)

Hier zitten we op de GR122. We steken de Oude Vesten over en komen zo op de Grote Markt met als middelpunt het stadhuis.

Wat verder zijn we op de Kleine Markt. Dit stadsdeel ligt in het hart van de zone ‘Vrijheid’, een historisch kwartier dat teruggaat op een middeleeuwse heerlijkheid. Hier bevindt zich ook het Albert park, waar men 'Buunie' aantreft. Dit beeldje is een eerbetoon aan Julien Deraedt of "Buuntsies Neutsies", een rasechte Ronsenaar die in de voorgaande eeuw zijn mand gepofte erwtjes aan de man bracht en waar hij symbool staat voor het sappig Ronses dialect.
Op dit pleintje staan nog de restanten van de veel kantige toren van de Oude Sint Martinuskerk (15^e eeuw). Vandaag staat in dit schitterend gerestaureerde gebouw ‘De Passage’, met z'n authentieke kerkramen, eten en drinken  centraal en zijn er ook 7 winkelpanden in gehuisvest.

De GR5a sluit hier aan. Naast de eventlocatie ligt de Sint-Hermesbasiliek (12^e eeuw). Onder de basiliek bevindt zich de crypte van romaans-gotische architectuur en dient als bewaarplaats voor de relikwieën van de heilige Hermes, patroon van de zenuw- en geesteszieken. De verering van de heilige Hermes ligt immers aan de grondslag van de jaarlijkse Fiertelommegang sinds 1090! Op Drievuldigheidszondag wordt het schrijn met de relieken van Sint-Hermes rond de stadsgrenzen gedragen (32,5 km). De traditie wil dat iedereen die zich binnen deze magische (bedevaarts)kring bevindt, wordt beschermd tegen waanzin. De 'Belleman' die in de schaduw van de basiliek staat, verwijst naar deze traditie. (Foto Basiliek uit het Nieuwsblad)

Om de hoek van de basiliek, tegenover het bronzen standbeeld van Stefaan-Modest Glorieux, hier met bedelaar en weeskind, werden archeologische vondsten uit de late middeleeuwen (15e-16e eeuw) ontdekt. "Priester Glorieux was het oog van de blinden, de kruk van de kreupelen, de troost van de weduwen en de wezen, de vader der armen". 

We gaan door een gezellig parkje ‘Bruulpark’ en centraal in het park ligt De Hoge Mote. Dit is één van de best bewaarde historische gebouwen van de stad.  Dit gebouw huisvest het Must-Museum voor Textiel textielbedrijf en het Toerismebureau. In de middeleeuwen was Ronse geen ommuurde stad, maar er lag wel een krans van "moten" in het noorden langs de Molenbeek en de Lozebeek en een lint van grachten en hagen in het zuiden.
Een mote is een aangelegde heuvel omringd door een gracht gevuld met water. In het midden stond een woontoren uit hout van een paar verdiepingen hoog. 

We zien hier ook het Spanjaardenkasteel dat in de 16de – begin 17de eeuw ingekwartierd werd door een Spaans garnizoen om toezicht te houden op de openbare orde in de stad. Het maakt nu ook deel uit van het Must-Museum.

We laten de bibliotheek, waarop een grote kat prijkt, rechts liggen en verlaten het park. We gaan voorbij een rotonde waar gekleurde schaapjes de wacht houden onder het alziend oog van 'big brother'. 

Textiel bracht welvaart in de stad. Tijdens het interbellum stonden er meer dan vijfhonderd fabrieken en weverijen in Ronse. Hier zien we de Sheddaken van een oude textielfabriek.

Ronse ligt nu achter ons en we stappen een stuk parallel met de Molenbeek de velden in naar de Muziekberg die we hier in de verte zien. 

Even de naam 'sliekterter' alle eer aandoen!

De Muziekbosstraat brengt ons tot boven op  de Muziekberg (145 m)

Aan de GR-wandelboom is aansluiting met de GR 129. We gaan door het poortje en volgen een dalend bospad. Zalig, maar aan het volgend poortje was de pret snel voorbij ... een stijgend pad brengt ons richting het gehucht Louise-Marie

Tegen het donkere Muziekbos schuilt het kerkje Onze-Lieve-Vrouw La Salette van de parochie Louise Marie (ligt op de grens van Maarkedal en Ronse). Het verwijst naar de eerste Koningin der Belgen Louise Marie d'Orléans, die overleed op de dag van de eerste steenlegging van het kerkje (11 oktober 1850).

Vervolgens lopen we een betonnen smalle wegel in, die wat verder overgaat in asfaltpaden en aardewegels tussen de velden. 

Zo komen we op de top van de Taaienberg. Een korte, maar krachtige beklimming over kasseien en die voor het eerst beklommen werd in de Ronde van Vlaanderen in 1974.

We stappen nu in  ’t Wegelingske en komen uit bij een gezellige rustbank, waar we efkens genieten van de mooie weidse vergezichten. 

Na deze korte rustpauze trekken we verder tot de kruising met Hollebeek in Etikhove en waar we het Hollebeekpad inslaan tot we weer een prachtig plaatsje zien met picknicktafel  en hier niet twijfelen om de lunchpakket te nuttigen.  

Het kerkhof van Etikhove en streetart van graffitischilder  Milosz.

Ladeuzemolen. Vroegere water-, koren- en oliemolen aan de Maarkebeek. Voorbij de molen verlaten we het Maarkebeekpad en zitten terug in volle natuur. 

Bij het straatbord 'Tenberge' kijken Edith en ik elkaar vragend aan en beginnen al te blazen en te zweten 🤔, maar niet getreurd, het was gelukkig in dalende lijn. Verder doorkruisen we nog de Vlaamse Ardennendreef, de Groene wandeling in Leupegem en via 't Spei (in 1988 werd in het kader van de actie 'Plant een bos' een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3 ha.) bereiken we  de Schelde van Oudenaarde,

Het Begijnhof, een oase van rust. Het laatste Begijntje stierf in 1960.

Doorheen de straten van Oudenaarde banen we al kuierend onze weg naar de Grote Markt.

Op de markt prijkt het stadhuis in al zijn glorie. Dit iconische gebouw vormt één geheel met de 14de-eeuwse Lakenhalle en het 16de-eeuwse Belfort in Brabantse laatgotische stijl. De markt zelf is een gezellige plek bezaaid met restaurants, cafés en leuke terrasjes. Maar helaas, wij moeten de trein halen,

We gaan via het Liedtspark, waar zich ook het Liedtskasteel in bevindt, de laatste km's tegemoet. Dit kasteel is het voormalig buitenverblijf van de familie Liedts uit de 19^de eeuw. Het kasteel en het omringend park werden door Liedts in 1907 bij legaat geschonken aan de stad, die het domein als stadspark openstelde.

Op het gemak bereiken we het station en hebben nog 20 minuten over, maar nergens in de buurt een terrasje te vinden voor het ons zo lang op verlekkerd streekbiertje!

De Vlaamse Ardennen, een geanimeerd heuvelachtig landschap met prachtige bossen, glooiende landwegen, weidse omgevingen. de rust, de stilte, de fauna en flora.   Dit alles heeft ons weer weten te bekoren. 

Daar gaan we weer 🥱🥱🥱😴😴😴, 't zijn geen mannen meer zoals vroeger 😆